Moederhart (gedicht en blog)

De erfenis II
24 juni 2016
Houten been
6 juli 2016

Mijn zoon van dertien maakt me al wakker voordat mijn wekker afgaat. Het is amper half zeven. Er blijkt iets niet goed te zijn gegaan met zijn pompje en daardoor heeft hij vannacht geen insuline toegediend gekregen.

Ramp
Een ramp voor iemand met diabetes, zoals ook hij heeft. Hij voelt zich helemaal niet lekker. Maar de ramp is nog niet compleet; hij zit namelijk middenin zijn toetsweek. Snel gaan we tot actie over en bedenken een strategie om de dag toch nog zo goed mogelijk door te komen. We maken afspraken en ik mail de mentor.

Verdriet
Onder de douche overvalt me zomaar weer dat bekende verdriet. Verdriet waarvan ik gedacht had er overheen te zijn. Maar niets is minder waar, onverwachts komt het weer bovendrijven: Kind, wat had ik je dit graag willen besparen, het desnoods van je over willen nemen…

Mijn moeder
Het is precies dat zinnetje dat mijn moeder vroeger altijd tegen mij zei. Een gedachte rechtuit een moederhart. Vijftien was ik toen ik kanker kreeg. Chemokuren volgden, ik werd kaal en moest mijn been missen. Wat deed het haar een verdriet. Maar wat schoot ik ermee op als ze dat bewuste zinnetje tegen mij zei? Het kon toch niet, en zou ik het haar gunnen als het wel kon?

Tranen
Mijn tranen vermengen zich met de druppels uit de kraan. Ik laat ze rijkelijk stromen. Kind, al die toestanden met je diabetes en je glutenvrije dieet. Natuurlijk, er valt mee te leven en het kan zoveel erger. Maar toch… er is altijd wel wat, waardoor je plannen weer eens in duigen vallen. Je zult nooit, nooit onbezorgd kunnen leven.

Verder
Toch wil ik er niet in blijven hangen, niemand is daar immers mee gebaat? Hij zeker niet. Ik kan het nu eenmaal niet van hem overnemen – evenmin als mijn moeder dat voor mij kon – hoe graag ik ook zou willen. Kordaat droog ik alle druppels met de handdoek af. Een nieuwe dag is aangebroken. Hij stapt toch weer met goede moed op de fiets. Ik moet ook verder, alhoewel mijn moederhart op het moment loodzwaar is…

(Het fotogedichtje schreef ik ooit in een soortgelijke situatie. Het werd opgenomen in de gedichtenbundel ‘Pijn’ van uitgeverij Aquazz – augustus 2015)

 

1 Comment

  1. Elles Jansen schreef:

    Wat heb je dit weer treffend verwoord Irma, ik sta niet onder de douche maar een traan rolt langs mijn wangen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

For security, use of Google's reCAPTCHA service is required which is subject to the Google Privacy Policy and Terms of Use.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.