Oranje als vanouds

Dagen van tevoren keek ik er al naar uit, naar Koninginnedag. Als er een top vijf bestond van feesten, dan stond deze dag er zeker in, ergens tussen mijn verjaardag, 1 april, Sinterklaas en het schoolreisje.

Ondanks het feit dat het Koninginnenfeest in ons dorp heel voorspelbaar verliep, omdat vrijwel elk jaar hetzelfde programma werd afgedraaid, deed toch steeds het naderen van de 30ste april mijn hart sneller kloppen. In mijn beleving was het elk jaar stralend weer tijdens de dan gehouden aubade, de luchtballonwedstrijd, de kinderspelen op het militaire terrein, de kraampjes om het kerkplein, de twee kilometer hardloopwedstrijd, de fiets- of wandelpuzzeltocht en als afsluiter de lampionenoptocht. En, ook niet onbelangrijk, elk jaar kon ik, als het een beetje meezat, weer twee medailles aan mijn verzameling toevoegen. Ooit zelfs eens een echte beker, een derde prijs die ik had gewonnen bij de kinderspelen.

Maar ook was daar eens die keer dat ik, uitgerekend op een Koninginnedag, een stevige griep te pakken had. Er was geen sprake van dat ik mijn bed uit kon. Daar ging mijn Koninginnedag, waar ik zo lang al naar had uitgekeken. Wat een drama was dat: geen feest, geen zon, geen medailles voor mij op 30 april. Het hakte er zo in, dat ik het me na veertig jaar nog kan herinneren en zelfs het nare gevoel dat bleef hangen in mijn buik kan oproepen.

Anno 2016 is er veel veranderd. Vooral de naam en de datum die gewijzigd is door de troonwisseling precies drie jaar geleden. Tegenwoordig vieren we daarom Koningsdag en wel op 27 april. Maar wat nog steeds gebleven is, is dat heerlijke Oranjegevoel. Wapperende vlaggen. Klokgelui. Eventjes naar de koning én de koningin kijken met een tompouce en dan snel de deur uit. Mijn kinderen genieten nu op hun beurt van deze oer-Hollandse feestdag in hetzelfde dorp waar ik het vierde en ik geniet omdat zij genieten.

Al een paar weken ligt het programmaboekje op tafel. De Oranjevereniging heeft in de aanloop naar Koningsdag heel wat werk verzet. Want reken maar dat er in de organisatie van zo’n dag een hoop tijd en energie gaat zitten, al is het programma nog steeds niet veel gewijzigd. En gelukkig ook maar dat dát tenminste niet veranderd is. Er gaat toch niets boven zo’n heerlijk ouderwets feest, waarop jong en oud zich al dagen kan verheugen? Wat zou je daar ook aan moeten veranderen?
Nu nog een zonnetje erbij, misschien een Oranje-tompouce of een oranjebittertje, en het is weer als vanouds: Oranje boven!

Deze column is ook te lezen op Maassluis.nu