All or nothing

De schommel
21 juli 2021
Opa’s rol
21 september 2021

All or nothing

Overal is wel een dag voor: vaderdag, moederdag, de dag van de arbeid of complimentendag. Je kunt het zo gek niet bedenken.
Vandaag, 26 juli, blijkt het de dag van ‘All or nothing’, alles of niets. Het zei me niet veel, maar ik werd getriggerd door deze afbeelding en de begeleidende tekst:

‘Strength does not come from what you can do.
It comes from overcoming the things you once thought you couldn’t.’

Wat een waarheid! Iedereen zal dit beamen. De dingen die je behaald hebt door hard te knokken en waarvan je nooit verwacht had het ooit te bereiken, daar ben je immers het meest trots op?

Als beenprothese-gebruikster weet ik dit maar al te goed. Het moment dat ik voor de allereerste keer op mijn prothese ging staan. Dat ik dacht: hoe kom ik hier ooit mee uit de voeten … Het revalidatieproces, het gevecht om weer zoveel als mogelijk op de been te komen, om redelijk normaal mijn levenspad te kunnen bewandelen.

Het was knokken en eigenlijk is dat nog iedere dag zo. Maar toch, ik ben trots op waar ik nu sta, letterlijk en figuurlijk. Ik had nooit verwacht dat ik zover zou komen en het was het knokken dus meer dan waard. Het heeft me de mogelijkheid gegeven om mijn leven te leiden zoals ik dat nu doe. En er komen op mijn pad veel mooie dingen voorbij, die ik voor geen goud had willen missen!

En nee, dat komt heus niet alleen door de prothese. De laatste tijd merk ik juist dat ik een stapje terug moet doen met die prothese. Een belangrijke operatie, die veel voor mij had kunnen betekenen, kon helaas niet doorgaan. Dat was een bittere teleurstelling. Dat overtuigde me er wel van dat ik een andere weg moest inslaan. Er staat nu eindelijk een rolstoel in de schuur. Een stukje van het acceptatieproces. Zo heb ik stapje-voor-stapje geleerd dat lang niet alles precies zo gaat als je zou willen, hoe hard je er ook voor knokt, maar dat veel dingen ook op een andere manier kunnen. En om dat in te zien, dat toe te geven … daar heb je misschien wel de grootste moed voor nodig. Daar moet je wellicht het hardst voor knokken. Maar gaat daar dan uiteindelijk niet de meeste kracht vanuit?

Dus vier ik deze dag. Niet groots, maar gewoon met mezelf, door er bewust bij stil te staan. Omdat ik weet dat niet alles vanzelfsprekend is.
Misschien ga ik deze dag wel elke dag vieren! Vier je het met me mee, want ieder heeft immers zijn eigen ‘struggles in life’? Proost!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

For security, use of Google's reCAPTCHA service is required which is subject to the Google Privacy Policy and Terms of Use.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.