Bel-hamels

De aanblik van de stille, nog steeds schemerige straat dreigt haar dag alleen maar meer te somberen. Het liefst zou ze de gordijnen weer sluiten om terug te keren in haar eigen kleine wereld. Wederom vraagt ze zich af, net als gisteren en eergisteren, waarom ménsen in vredesnaam niet aan een winterslaap doen. Ze knikkebolt wat in haar schommelstoel.

Onwennig schalt de bel. Ze schuifelt naar de deur. Er is niemand te bekennen. Of toch? Om het hoekje van het huizenblok verschijnen twee ondeugende gezichtjes.
‘Belhamels!’ Haar stem klinkt bijna net zo schel en onwennig. Demonstratief balt ze haar vuist in de lucht. Glimlachend echter sluit ze de deur; even brak de zon door, om onverwacht haar dag te kleuren.

Een verhaal met een knipoog van precies 120 woorden met als themawoord ‘hoek’.
Stemmen mag: als je dit verhaaltje waardeert, kun je een ‘hartje’ achterlaten op de site van 120 woorden (via deze link en klik daar op ‘de moeite waard’)