Black-out

Voor de gelegenheid moet ik stilzitten. Een kleine beweging
is al funest voor het resultaat, had hij me gewaarschuwd. Irritaties die normaliter niet opvallen, voelen nu aan als gemene speldenprikken. Hoe meer ik er op let, hoe erger het wordt. Uit mijn ooghoek zie ik driftig zijn kwast over het doek gaan.
‘Zit nou stil, mam,’ klinkt het voor de zoveelste keer.

Als hij klaar is haal ik opgelucht adem en kriebel mezelf waar ik maar kan. Dan bekijk ik nieuwsgierig het schilderij: een groot, zwart vlak. ‘Door jouw gewiebel had ik een black-out,’ verklaart hij ernstig.

‘Dit doek krijgt een ereplaats, want let op mijn woorden: over een eeuw ben jij beroemd,’ troost ik.
Hij lacht alweer, mijn kleine Pablo.

Kort verhaal met een knipoog van precies 120 woorden met als thema ‘schilderij’.
Stemmen mag: als je dit verhaaltje waardeert, kun je een ‘hartje’ achterlaten (klik daarvoor op ‘de moeite waard’) op 120woorden