Bobby’s spoor

Papa kijkt bezorgd naar het weerbericht. ‘Er wordt vannacht veel sneeuw verwacht.’
Max juicht. ‘Jippie! Een witte kerst!’
‘Voor opa is het minder leuk,’ zegt papa.
Opa en Bobby komen morgen kerstfeest vieren. Het eerste kerstfeest zonder oma.
‘Zonder sneeuw is het voor opa al een hele onderneming om hierheen te lopen.’
‘Als jij hen nu eens meteen ophaalt met de auto,’ zegt mama tegen papa, ‘dan maak ik de logeerkamer klaar.’

‘Waar is Bobby?’ vraagt Max, als hij opa begroet heeft.
Opa haalt zijn schouders op. ‘Hij is al vanaf vanmorgen zoek. Sinds oma er niet meer is, is hij zichzelf niet.’ Opa’s lip trilt.
‘Ik heb de buurvrouw gevraagd te waarschuwen als ze Bobby ziet.’
Mama zucht. ‘Meer kunnen we niet doen.’
Opa knikt. ‘Hopelijk heeft hij het niet koud.’
‘Onze schuurdeur staat voor de zekerheid op een kier,’ zegt mama. ‘Er liggen warme dekens.’
‘Hij weet de weg,’ zegt opa, ‘dus je weet maar nooit.’

Opa zit al aan de ontbijttafel, als Max beneden komt.
‘Het heeft vannacht gesneeuwd, opa!’
‘Prachtig, jongen,’ zegt opa, maar hij kijkt helemaal niet blij.
‘U maakt zich zorgen om Bobby, hè?’
Max drukt zijn neus tegen het raam. ‘Kijk nou!’
In de sneeuw is een spoor van pootjes zichtbaar. Het spoor loopt tot de schuurdeur.
Max trekt zijn laarzen aan en een warme jas.
De sneeuw knerpt onder zijn voeten. Hij duwt de schuurdeur open en een lichtbruine hond springt enthousiast tegen hem op.

‘Bobby! Waar was je?’ vraagt opa.
‘Dat zullen we nooit weten,’ zegt mama.
‘En Bobby’s afdrukken in de sneeuw dan?’ vraagt Max. ‘Ik ga ze volgen vanaf de schuur, dan kom ik er vanzelf achter.’
‘Alles goed en wel,’ zegt papa, ‘maar dan ga ik met je mee.’
De afdrukken van Bobby’s pootjes leiden hen via het weiland en het parkje, naar de begraafplaats. Het spoor stopt bij het graf van oma.
‘Dus hier was Bobby,’ zegt Max. ‘Hij komt er vaker met opa.’
Papa slikt. ‘Zelfs Bobby is oma nog niet vergeten.’

‘s Avonds steekt Max een kaarsje bij de foto van oma aan.
‘Fijne kerst, oma,’ fluistert hij. ‘We missen u allemaal …
Hij kijkt naar de duizenden sterren die schitteren aan de donkere hemel. ‘Maar gelukkig zijn de lichtjes bij u nog mooier dan hier.’
Bobby legt zijn kop op opa’s knie. Alsof hij wil zeggen: ik laat je nooit meer in de steek.

Irma Moekestorm 2024