Cliniclowntje

Kunstwerk ‘DeHerenfiets’ terecht
14 mei 2012
Beatrix krijgt eigen pizza
21 mei 2012

Eén keer in de drie maanden moeten we met onze Thijs
van negen voor controle naar de kinderdiabetesarts.
Helaas, het is niet anders. Onze jongste heeft al sinds zijn derde levensjaar diabetes.
Gelukkig is er goed mee te leven, met de nodige zorg.
Bij die zorg krijgen we goede begeleiding van een heel kinderdiabetesteam.
Met hen wordt elke drie maanden overlegd over zijn eetgewoonten, zijn spuitgewoonten, zijn spuitplekken, gemiddelde glucosewaarden en wat dan nog meer.
Het fijne van zo’n team is, dat je in één keer bij alle specialisten wordt ingepland en weer voor drie maanden ‘klaar’ bent. Een grote onderhoudsbeurt, noemen we dat.

Echt klaar ben je nooit, want de zorg gaat thuis gewoon door. Elke dag moet op gezette tijden de glucose gemeten worden en aan de hand daarvan insuline toegediend.
Op vaste tijden eten en ook op vaste tijden de tussendoortjes, soms ineens bij een hypo wat extra’s. En loslaten… heel veel loslaten…

Vandaag was het weer zover; tijd voor een grote onderhoudsbeurt in het ziekenhuis. Echt veel zin had hij er niet in. ‘Hoe kunnen ze ook nou zoiets in de vakantie plannen?’ Maar wat moet, dat moet. Bloedprikken, meten, wegen, bloeddruk, heel het circuit doorlopen. Thijs sloeg er zich, ondanks zijn tegenzin, dit keer ook weer geweldig doorheen.
Op zijn eigen blije en vrolijke manier, beantwoordde hij alle vragen en diste wat leuke anekdotes op.

Al likkend aan zijn welverdiende ijsje, bevestigde hij een uurtje later mijn opmerking, dat het gelukkig weer achter de rug was. ‘En ach, mam’, zei hij opgewekt, ‘ik dacht, laat ik die dokters maar een beetje lol geven. Elke dag met zieke mensen werken, lijkt mij zo saai…’.

Wat heerlijk als je zo, in al je onschuld nog, het leven van de zonnige kant weet te bekijken. Wat gaat daar een kracht en positiviteit van uit. Ik kikkerde er weer helemaal van op.
En ik hoop van harte dat hij ook werkelijk de artsen, verpleegkundige en diëtiste een beetje lol mocht bezorgen. Zij doen inderdaad maar dag in, dag uit dit mooie werk, zodat onder andere mijn kind, een zo normaal mogelijk leventje kan leiden. Thijs is daar echt het toonbeeld van. En ik… ik ben maar wat trots op mijn eigen ‘cliniclowntje’!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

For security, use of Google's reCAPTCHA service is required which is subject to the Google Privacy Policy and Terms of Use.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.