De dikke, vette Eén

Apotheose
2 september 2014
Tomatengevecht als steun voor tuinders
4 september 2014

Deze column is ook te lezen op Maassluis.nu

Voor het slapengaan, loop ik met mijn jongste mee naar boven. Traditiegetrouw stelt hij handmatig de datum van zijn drukkalendertje bij voor de volgende dag. Deze keer moet hij echter heel vaak op het knopje drukken, want we zijn net terug van maar liefst drie weken weg. Ik slik even als het kalendertje blijft steken op de dikke, vette Eén. Het lijkt wel of ik met één klap op aarde beland: morgen is het definitief de eerste september…

Het is de laatste avond voordat de school begint. Zes weken van ‘niets moeten en alles mogen’ zitten erop. Drie weken thuis en drie weken op de camping in de Pyreneeën.

Op de heenreis naar onze vakantiebestemming kon ik me nog niet indenken dat we ooit weer terug zou rijden, zoals de auto’s en caravans met geel-zwarte kentekenplaten aan de andere kant van de tolweg. Als het voor ons zover was, dan zou het gewone leven immers direct beginnen. Die realiteit had ik ver van me afgeschoven. Eerst genieten van een oneindig lang lijkende vakantie.

Het was heerlijk om er tussenuit te knijpen, alle beslommeringen achter te laten en te focussen op heel andere dingen. Ik heb genoten van mijn gezin, de prachtige natuur, het campingleven en het niets-verplicht-zijn. De enige verplichting die ik had – de boeken van de bibliotheek halverwege de vakantie digitaal verlengen – ben ik zelfs totaal vergeten…

Die oneindig lang lijkende vakantie is omgevlogen en nu zijn we, na een stevige rit aan die andere kant van de tolweg, dan toch echt weer thuis.

‘Morgen naar school,’ zeg ik tegen mijn zoon, terwijl ik naar zijn kalender knik. Maar daar waar ik een donkere blik en een diepe zucht verwachtte, zie ik een grote grijns op zijn gezicht verschijnen. ‘Ik heb er best zin in,’ klinkt het enthousiast vanonder de dekens. ‘Groep 8 met een nieuwe meester en al mijn vrienden weer zien.’ Ik geef hem opgelucht een aai over zijn bol. ‘Heerlijk vent,’ zeg ik.

Prima, denk ik ook ineens heel nuchter en uitdagend laat ik mijn blik over die grote, dikke, vette Eén glijden: Kom maar op september, met die beruchte ‘r’ in de maand! Ik kan er wel weer een poosje tegen! De vakantie was geweldig, maar thuis is het ook weer fijn. Het gewone leven neemt zijn gang. En weet je, ik zal eerlijk bekennen: daar ben ik eigenlijk best aan toe.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

For security, use of Google's reCAPTCHA service is required which is subject to the Google Privacy Policy and Terms of Use.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.