Doorkruist

Ooit, zo had ik me voorgenomen, zou ik het afmaken. Niet alleen voor mezelf, maar juist voor hem: mijn vader.

Wat was ik trots op hem, dat hij het had gedaan. Tenminste… niet helemaal. Daarom zou ik dat voor hem doen. Hij kon er immers niets aan doen dat hij in Harlingen van het ijs werd gehaald tijdens die barre tocht van 1963. De hel.

Vele winters oefende ik met mijn, door hem gekregen, Noren. Door de knieën, links, rechts. Net zo dikwijls overhandigde ik hem in gedachte het zo felbegeerde kruisje.

Totdat er, zomaar op een dag in mei, een andere K op mijn pad kwam. Eentje die een cruciaal ledemaat opeiste en al mijn plannen en dromen doorkruiste.

Een verhaal met een knipoog van precies 120 woorden met als themawoord ‘kruis’.
Stemmen mag: als je dit verhaaltje waardeert, kun je een ‘hartje’ achterlaten op de site van 120 woorden (via deze link en klik daar op ‘de moeite waard’)