Het raadsel van de egels (1)

Het is rond acht uur in de avond en ik zit nog even buiten met een bakje koffie na te genieten van een aangename dag. Het is nog steeds aangenaam, de thermometer in de tuin geeft 24 graden aan.

Met dat ik op de meter kijk – die niet te missen is, want het is een mega apparaat – zie ik ze zitten in onze tuin. Ik heb ze al eerder gespot op precies dezelfde plek, rond dezelfde tijd. Nu zitten ze er warempel weer of nog steeds, al is het in een andere pose: twee egeltjes. Een kleintje en een grote.

Of het een moeder met haar jong is of een mannetje en een vrouwtje… ik weet het niet, ik heb niet zoveel verstand van egels. Ik weet wel dat ik ze schattig vind, deze hartveroverende beestjes met hun stekeltjesvacht en kleine kraaloogjes. Muisstil blijf ik zitten om hen gade te slaan. Zij blijven echter net zo stil zitten. Misschien slaan ze op hun beurt mij wel gade: het vreemde mensenkind, dat elke avond om deze tijd op haar rieten stoeltje plaatsneemt en iets uit een kopje drinkt.

Na een kwartiertje vind ik het genoeg. Ik sluip naar binnen om hen niet verder te storen.

Klik hier voor deel 2