Experiment Placebo

O ja, laat ik het vooral niet vergeten. Snel stop ik een groene en een witte pil in mijn mond. Ik ben namelijk uitverkoren om mee te doen aan een onderzoek. Een zeer geheimzinnig onderzoek. Daarvoor moet ik twee weken lang, twee maal per dag een wit en een gekleurd pilletje nemen.

Omdat ik niet precies weet waarvoor het is, is het best spannend. Wat zou ik slikken en zou het kwaad kunnen? Ik probeer de gedachten aan allerlei rampscenario’s weg te duwen. Het gaat uit van het Reinier de Graaf Gasthuis in Delft, dus dat zal wel goed zitten. ’t Is vast de één of andere placebo. Maar geheimzinnig blijft het.

Ik ga de momenten op de dag dat ik de pilletjes weer mag, steeds meer waarderen. Eén ding is in ieder geval zeker: het is nu al behoorlijk verslavend. Het smaakt lekker zoet, dus geen straf voor een zoetekauw als ik ben. Dat wordt straks geheid afkicken. Nu ook nog maar hopen dat het zoets niet al te veel calorieën bevat. Dat zou toch jammer zijn van al mijn lijnpogingen.
Maar je moet nu eenmaal wat over hebben voor de wetenschap.

Daartegenover staat ook nog mijn beloning. Dat is natuurlijk uiteindelijk waar ik dit allemaal voor doe. Voor niets gaat de zon op. En mijn beloning is groot: een big smile van het vriendje van mijn zoon en een zucht van opluchting. Zijn klas (tweede klas VO) moet dit experiment in samenwerking met het RdGG uitvoeren. Een schoolopdracht dus.

Tja, ik weet hoe dat gaat. Dat laatste moment, dat alles nog geregeld moet worden. Kind in de stress, ouders nog meer. Dus als je op zo’n stressmoment wordt gebeld door het vriendje van zoonlief met het verzoek om hem álsjeblieft te helpen met een schoolopdracht, dan doe je dat soort dingen voor elkaar. Voor zo’n kind… en niet in de laatste plaats voor de ouders.

Wordt vervolgd…