Geduld-challenge (6)

Ontbijten met brood
11 februari 2016
Ramen zemen
12 februari 2016

Gisteren ben ik bij mijn revalidatiearts in het Rijndam geweest. De wond ziet er goed uit en herstelt voorspoedig. Nog een kleine tien dagen rustig aan en dan mag ik het weer gaan proberen met mijn prothese. Voorzichtig opbouwen, stapje voor stapje. Geweldig nieuws, mijn geduld wordt beloond!

Het doet me denken aan zestien jaar geleden. In juni 2000 werd mijn been geamputeerd. Na een lange strijd van zeventien jaar om het behoud van mijn been, moest ik alsnog de handdoek in de ring gooien. Het ging niet langer. Inmiddels waren wij de trotse ouders van een prachtige zoon. Het was een wonder dat wij een kindje hadden gekregen, maar wat was het wrang dat ik niet voor hem kon zorgen. Hij zorgde voor een keerpunt. Eindelijk was ik zover dat ik me bij een amputatie kon neerleggen. Als ik zelf voor hem wilde zorgen, had ik geen keuze. De knop was om.

Hij is mijn inspiratiebron geweest om weer zo goed en snel mogelijk op de been te komen. Al viel het niet mee, ik wist waar ik het voor deed. Ik knokte, stapje voor stapje. Wat heb ik mijn prothese af en toe verwenst. Het heeft me heel wat bloed, zweet en tranen gekost. Soms liet ik hem het liefst in een hoekje staan, maar ik wist dat als ik daar aan zou toegeven, ik in heel veel dingen afhankelijk zou blijven van anderen en dat mijn amputatie dan ook voor niets was geweest.

Het heeft een hele tijd geduurd voordat ik er aan gewend was. Als je er ooit al helemaal aan went… Het blijft een hulpmiddel, keihard en onnatuurlijk. Ik heb ‘m wat verwenst, maar inmiddels ook leren omarmen. Ik had immers nooit zover kunnen komen zonder? De laatste weken heb ik nog weer eens aan den lijve ondervonden waar ik sta zonder prothese. Eigenlijk nergens, letterlijk en figuurlijk.

Noodgedwongen werd ik de afgelopen weken even stilgezet. Stilgezet bij nare dingen, maar ook bij andere, bijzondere zaken. Het heeft me ook mooie dingen gebracht én het heeft het me de ogen geopend voor zaken die zo normaal lijken, maar het eigenlijk niet zijn. Zo ontzettend veel ‘schone zaken’. En als dat geen stimulans is om door te gaan…

Klik hier voor vervolg (slot)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

For security, use of Google's reCAPTCHA service is required which is subject to the Google Privacy Policy and Terms of Use.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.