Langzaam schuifel ik mee in de lange rij. Het kan wel even duren. Ondertussen borrelen mijn gedachten…
Waarom bezoek ik eigenlijk deze nieuwjaarsreceptie? Voor de gratis drank en de zoute pinda’s, de wensen van bekende en vreemde mensen?
Vanmorgen las ik in de krant: Mensen wensen je het beste, maar voor de rest van het jaar stelt het niets voor. Is dit erg pessimistisch gesteld of bevat het een kern van waarheid?
Ik weet het niet, het enige wat ik weet is dat ik hier zo snel mogelijk weg wil. Weg van deze verplichting.
Meteen realiseer ik me dat dit de reden was van mijn komst: verplichting…
Abrupt stap ik uit het gedrang. Daar wil ik dit jaar mee afrekenen!
Kort verhaal met een knipoog van precies 120 woorden met als themawoord ‘receptie’.