Helder Licht

Project X-feest is Woord van het jaar
18 december 2012
Maya Kalender
21 december 2012

Wat is tijd als je jong bent? Niet iets om je druk over te maken. Tenminste, zo denkt mijn jongste er over. Daarom is het altijd zo moeilijk om afspraken met hem te maken. Niet langer dan een half uurtje computeren, over vijf minuten gaan aankleden, om vijf uur thuis… Op de één of andere manier lukt het hem niet. Het horloge dat hij gekregen heeft van Sint, ligt achteloos in een hoekje. Het zit niet lekker. Dus zit er niets anders op dan dat ik fungeer als zijn klok; makkelijk hoor, zo’n wekker.

Hetzelfde geldt voor zijn agenda. Wat, agenda? Ook weer zoiets om je totaal niet druk om te maken. Op de huiswerkopgave staat toch vermeld wanneer er iets klaar moet zijn of geleerd? Maandag hoofdstuk 3 en dinsdag deze woordjes… De agenda ligt naast het horloge, achteloos in een hoekje. Dus wat doe je dan? Dan fungeer je tevens ook maar als zijn agenda. En zo spied ik iedere dag zijn tas na om te controleren of er geen nieuwe huiswerkopgaven zijn blijven zitten. Prima toch, zo’n agenda?

Woensdagavond is er kerstviering op school. Met dikke pen heeft hij op zijn hand geschreven: ‘Lichtje’. ‘Wat betekent dat?’ vraag ik hem. ‘O,’ antwoordt hij, ‘we moeten een waxinelichtje meenemen voor in ons kerststukje en zo kan ik het niet vergeten.’ ‘Kijk, daar heb je dus een agenda voor’, tracht ik hem voor de zoveelste keer uit te leggen. ‘Ja, maar die had ik niet bij me’, zegt hij laconiek. O nee, natuurlijk niet, die ligt nog in het hoekje…

Uit zijn tas vis ik een uitnodiging op voor de bewuste viering, waarin staat dat de kinderen om zeven uur ’s avonds worden verwacht op school. Als ik hem hieraan help herinneren, laat hij me terloops weten dat de juf ’s middags echt, écht gezegd heeft dat ze er om kwart over zeven moeten zijn. Ik denk nog, volkomen argeloos: het programma is zeker korter dan in eerste instantie gepland. Ik had beter moeten weten. Net als mijn man met zoonlief om tien over zeven richting school vertrekken, gaat bij mij de telefoon. De juffrouw, met de vraag waar Thijs blijft. Het blijkt dat de klas zich al om kwart vóór zeven moest melden. Jammer genoeg is hij vergeten het tijdstip op zijn hand te krassen.

De ouders mogen om acht uur naar het koor komen luisteren op het plein, onder het genot van een glaasje glühwein of chocolademelk. Met een stralend snoetje zoekt hij ons daar op, na de viering in zijn klas. Het was een fijne kerstviering en zijn lichtje was hij in ieder geval niet vergeten. ‘Maar’, zegt hij ‘ze waren wel alvast begonnen.’

Nee, ik hoef het woord ‘Lichtje’ niet op mijn hand te kalken. Dit is nou net het enige waar hij míj steeds, als vanzelf, aan herinnerd: Wat een helder lichtje hij toch is…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

For security, use of Google's reCAPTCHA service is required which is subject to the Google Privacy Policy and Terms of Use.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.