Hondenweer

Wat hebben we er lang naar uitgekeken; naar een mooie, warme dag. Eindelijk is het dan zover, de zomer heeft ons land dan toch weten te vinden. De eerste de beste vrije dag wordt door ons direct ingepland voor een dagje strand.

Die zaterdag zijn we al vroeg uit de veren. Als alle spullen in de auto zijn gestouwd, kunnen we de deur uit. Lekker op tijd komen we op het strand en ploffen neer op ons favoriete plekje. Laat die zon maar schijnen, wij vermaken ons wel! Het strand raakt al snel voller en voller, maar dat kan de pret niet drukken. Sterker nog, het is juist wel leuk. Wij zitten al lekker met een kopje koffie en ‘de buren’ moeten zich nog installeren. We gluren naar het getob met klapstoel, windscherm en surfplank.

We worden wakker geschud door een koude douche, veroorzaakt door een hond die zich eens uitgebreid voor ons uitschudt. Nog erger wordt het als er een andere hond een ‘lekker’ hoopje op nog geen meter afstand van onze handdoek achterlaat. Maar ja, honden zijn nu eenmaal toegestaan op dit stukje strand.

Even later besluiten we om onze zorgvuldig bereide lunch te nuttigen. De jongens zitten op hun handdoek en genieten zichtbaar. Maar dat duurt niet lang; weer worden we ruw gestoord door de zoveelste ‘trouwe viervoeter’. Kwispelend ploft hij tussen de twee jongens in en begint gretig te happen in hun lekkere broodjes.

De ene na de andere hond stuift langs ons en over onze handdoeken heen. Het zand vliegt ons om de oren. De hondenbezitters om ons heen zitten openlijk te gniffelen. Opeens zien we waarom; er staat er één een stevige plas te doen tegen één van onze stoelen. Direct staat er een vriend – of vijand – te snuffelen en tilt zijn poot ook al op om, al kwispelend, er een nog groter riool van te maken. We blijven opletten en we durven niet meer in onze boeken te duiken. Stel dat er zo’n monstertje tegen de koelbox gaat plassen… Daar zit je niet echt op te wachten. Dit alles is vast onze straf voor ons heimelijk leedvermaak, eerder op de morgen. Nu voelen wíj het gluren van de buren. Nu hebben zij schik in ons, het ‘hondenloos gezin’…

Maar daar is dan eindelijk gerechtigheid. Er begint een waar hondengevecht. Wat een spektakel! Grommende, bijtende, blaffende, door het zand rollende honden. Bazen die zich geen raad weten en met elkaar op de vuist dreigen te gaan. Daar loopt zelfs een hond met een grote pluk wollig haar van een andere hond tussen de tanden. De bewuste baas, de bijtende hond en de rest verdwijnen, met de staart tussen de poten, van het strand. Van schaamte, nemen we aan.

Het weer is nog steeds prachtig, de lucht is strakblauw en het zonnetje schijnt. Er staat een aangenaam briesje. De rust is eindelijk weergekeerd. Normaal gesproken spreek je met regen, storm en hagel van hondenweer. Wij zullen echter hondenweer vanaf vandaag voor altijd blijven associëren met een warme dag op het strand…