In het licht van de ster

Een kort kerstverhaal dat zich zomaar zou kunnen afspelen in mijn geboorteplaats Maassluis…

Blij huppelt Iris achter papa, mama en Mike aan door de donkere stad. Elke dag loopt ze deze weg naar school. Over bruggetjes en langs de oude huizen aan de vlietjes. Het is altijd al een gezellige route, dwars door het oude centrum, maar vanavond helemaal. Het carillon van de Grote Kerk speelt een oud kerstlied en de lampjes die overal branden geven de stad een extra sprookjesachtige sfeer.

Iris ziet nog meer klasgenootjes die zich in de richting van de school begeven voor de kerstfeestviering. In haar zak voelt ze het twee euromuntstuk. Aan het eind van de avond mag ze daarmee zelf warme chocolademelk halen. Ze kan zich er nu al op verheugen.

De rookwolkjes van haar adem verdwijnen in de donkere nacht. Ze lijken richting die ene ster te kringelen, die daar zo fel aan de hemel schittert. Dan huppelt ze verder, nieuwsgierig naar de klanken van een moderner kerstliedje dat brutaal het geluid van het carillon overstemt. Steeds duidelijker is het te horen. Het brengt haar tot vlakbij school, waar een man met een gitaar de vertolker blijkt te zijn. Op de grond ligt een pet, waarin slechts een paar muntjes liggen.

Mike trekt aan haar mouw, ze moeten nu echt opschieten. Terwijl het gitaarspel langzaam weer wordt opgeslokt door de klanken van het carillon, kijkt Iris over haar schouder. Haar ogen ontmoeten de droeve blik van de muzikant, maar dan is daar de school al.

De kerstviering is een waar feest met lichtjes, muziek en een verhaal. Eén gedicht raakt Iris in het bijzonder: Wees een lichtje voor de mensen om je heen, zoals een ster die aan de donkere hemel straalt. Het doet haar even denken aan de felle ster van zojuist en aan de ster boven de stal waar Jezus werd geboren. Misschien was het dezelfde ster wel…
Dan is het al tijd voor de chocolademelk. Ze voelt de munt in haar hand branden, maar ze is vast besloten. Ze hoeft dit jaar geen chocolademelk.

De muzikant staat er nog. Verlegen loopt Iris naar hem toe en werpt haar munt in het petje. Meteen brandt er een lichtje in zijn ogen en ze wordt helemaal warm van binnen, nog warmer dan de chocolademelk gedaan zou hebben. En als ze haar adem uitblaast richt ze haar blik weer op de ster. De ster die, zo weet ze, even weerspiegelde in de ogen van de muzikant.

Laat je lampje altijd schijnen
wees een licht voor iedereen
dat zal de kilte doen verdwijnen
en zorgt voor vrede om je heen

©irmamoekestorm 2017