Kloppend hart

Moederhart
9 september 2015
Verkeersbrigadiers bij scholen
15 september 2015

Vandaag moest ik voor de uitslag naar de cardioloog. Ik heb afgelopen maand een aantal onderzoeken aan mijn hart gehad. Niet zozeer omdat ik verontrustende klachten had, maar voor de zekerheid.

Er wordt namelijk steeds meer duidelijk over de lange-termijn-schade van een specifieke chemotherapie. Precies die chemo die ik ooit kreeg in 1983/84, omdat er een agressieve bottumor in mijn knie was ontdekt. Een paar jaar geleden is bijvoorbeeld gebleken dat deze chemo op lange termijn hartfalen kan geven. Vandaar dat ik dus op de afdeling Cardiologie terecht kwam. Ik vond het een fijn idee; het liefst wilde ik alles zo snel mogelijk uitsluiten.

Destijds was er nog niet veel bekend over chemo en de bijwerkingen, maar dat was op dat moment ook niet zo interessant. De artsen, mijn ouders en ik hadden maar één doel voor ogen en dat was genezing. De toen nog vrij nieuwe chemotherapie zou daar in gunstig geval, als de chemo aansloeg, zeker een grote bijdrage aan kunnen leveren.

En zo gebeurde het. Ik reageerde wonderlijk goed op de chemotherapie. Al na één kuur kapselde de tumor in en er zou dus grote kans zijn dat eventuele uitzaaiingen ook door de chemo vernietigd zouden worden. Nog vijf zware kuren volgden. Ik werd helemaal kaal en verschrikkelijk ziek. Omdat er zo weinig bekend was, wist men ook niet wat men tegen de korte bijwerking, zoals misselijkheid, kon doen.
Hoe bijzonder was het dat ik genas van de kanker en het nu, na 32 jaar, nog kan na vertellen.

Toch houd kanker me elke dag bezig. Dat komt natuurlijk voor een groot deel door de uiteindelijke amputatie van mijn been, waardoor ik steeds tegen de beperking van mijn lichaam aanloop. Maar ook de angst dat die gemene ziekte onverwachts nog eens toeslaat. En dan is daar het zorgwekkende idee, dat nu, vandaag, misschien morgen het moment is aangebroken waarop men weer een bijwerking ontdekt van dat agressieve goedje dat toen mijn leven spaarde (en waar ik tot op de dag van vandaag geen spijt van heb gehad dat het gebruikt is). Gelukkig mag ik ondanks dat weten dat er Eén is die alles in handen houdt.

Vandaag was dus de dag van de uitslag en ik ging met kloppend hart. Want ondanks het feit dat ik geen verontrustende klachten had, vond ik het spannend. Even later stond ik weer buiten met een positief bericht. Er is helemaal niets mis met mijn hart, het ‘klopt’ helemaal. Een reden voor diepe dankbaarheid.

Kanker heeft impact. Op wie niet? Iedereen heeft er op de één of andere manier mee te maken. Daarom wil ik er ook open over zijn. Precies twee jaar geleden schreef ik al eens een blog over kanker. Ik besloot toen met de zin, die ik ook hier ga gebruiken:

Zoveel mensen die op dit moment de strijd aan gaan tegen kanker. Patiënten, jong en oud, maar ook artsen. Er is nog steeds geld nodig voor nieuw onderzoek. Is het toeval dat het deze week nationale collecteweek is van het KWF? Ach, ik geloof niet zo in toeval…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

For security, use of Google's reCAPTCHA service is required which is subject to the Google Privacy Policy and Terms of Use.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.