Ik plof op de bank. Van-zijn-lang-zal-ze-leven doe ik dit niet meer! Voor wie zou ik het eigenlijk doen?
Voor de buurvrouwen, die net zo gemakkelijk een praatje met elkaar over de schutting maken?
Voor broer en zus, die wel wat beters te doen hebben?
Voor mezelf? Ik liep me alleen maar weer een slag in de rondte om het iedereen naar de zin te maken en ondertussen had ik geen tijd voor een gesprek.
‘Binnenkort spreek ik je wel weer,’ zo leidde ik mijn visite, enigszins beschaamd, het huis uit.
Toch weet ik dat ik ze allemaal tegen die tijd weer een mailtje stuur. Een verjaardag zonder visite, cadeautjes en die gezellige rommel… het zou maar op een teleurstelling uitlopen.
Kort verhaal van precies 120 woorden met als themawoord ‘teleurstelling’.
Stemmen mag: als je dit verhaaltje waardeert, kun je een ‘hartje’ achterlaten (klik daarvoor op ‘de moeite waard’) op 120woorden