Over leven

Ontmaskerd
2 september 2013
Sugarkid
7 september 2013

Van het één komt het ander. Vorige week was ik in het LUMC voor informatie over een nieuwe beenprothese (zie weblog Nieuwe Mogelijkheden), vandaag ben ik er op de poli oncologie. Ook daar was ik ruim twaalf jaar niet meer geweest. Bij dat laatste bezoek vorige week, werd ik er fijntjes op gewezen dat het geen kwaad kon om ook meteen eens langs de oncoloog te gaan. Zomaar weer eens een gesprek en een check. De afspraak werd direct geregeld, zo kon ik vandaag al terecht en tevens voor een thorax. Opgelucht zie ik de foto van mijn longen. Brandje schoon. Wat ben ik dankbaar. Ook al voel ik mij gezond, zo’n onderzoek blijft spannend.

Samen met de oncoloog nemen we mijn proces van de afgelopen jaren in grote lijnen door. Bottumoren komen vooral voor bij jonge mensen tussen de twaalf en achttien jaar, meestal in de heup, knie, schouder of elleboog. Het treft dus veelal kinderen die volop in het leven staan. De behandeling is vaak rigoureus: een operatie (vaak amputatie) in combinatie met chemokuren.
Mijn overlevingskans met operatie, maar zonder de zware chemokuren was destijd, in 1983, maar 20%. Met de chemokuren die ik heb ondergaan, werd dit 60%. Daar word ik wel een beetje stil van. Deze percentages had ik nooit gehoord. Wat een wonder dat ik dit na dertig nog kan navertellen.

Tot mijn schrik, vertelt hij me dat er in al die dertig jaar niet eens zo heel veel is veranderd aan de behandeling van bottumoren. Zelfs de samenstelling van de chemo is maar een klein beetje aangepast. Dat houdt dus in, dat ook nu nog steeds 40% van de patiënten een dergelijke bottumor niet overleeft.
Nu worden we allebei even stil, de arts en ik. Dertig jaar later, zoveel kennis en ervaring verder en nog steeds geen stap verder in deze ontwikkeling.

Zomaar een overpeinzing, daar vanmiddag op de poli. Zoveel mensen die op dit moment de strijd aan gaan tegen kanker. Patiënten, jong en oud, maar ook artsen. Er is nog steeds geld nodig voor nieuw onderzoek. Is het toeval dat het deze week nationale collecteweek is van het KWF? Ach, ik geloof niet zo in toeval…

6 Comments

  1. Alice schreef:

    Fijn dat het goed was Irma en wat zijn we met jou dankbaar.

  2. Jeanine schreef:

    Top zeg voor je !! en super fijn van de uitslag … heb echt zo respect voor je 🙂 ik vind je een held XX

  3. Bettine schreef:

    zo he, dat komt hard aan als je zulke percentages leest. Heb ik me destijds echt nooit gerealiseerd.

    Wat een bijzonderheid en dankbaarheid dat je dit, deze percentages kennende, kunt navertellen!

    En nog meer dankbaarheid dat deze check goed was!
    Heb je al een keuze gemaakt?
    Liefs van ons

  4. Wim Boekestijn schreef:

    Stil, dankbaar, blij, verdrietig, emotioneel, hoopvol, niet opgeven, er is meer tussen hemel en aarde, liefdevol, respect, krachtmens, prachtmens, optimistisch, vrolijk, steunpilaar, trots, medeleven, bezinning, vertrouwen, moed, durf, blijdschap: Zo
    maar een aantal woorden die mij te binnen schieten als oud collega van jou, Irma. Woorden die op jou en je directe omgeving betrekking hebben, maar ook op BOVEN.
    Ik ben vooral ook BLIJ voor je!!

  5. Tante Geert schreef:

    Irma, samen je verslag gelezen,en erg onder de indruk.
    We leven met jullie mee!Lieve meid heel veel sterkte voor de dingen die nu nog komen.

  6. Gerard De Jong. schreef:

    Ik ben
    onder
    de indruk.
    Hoop vol
    en in
    afwachting.
    Wat de toekomst
    brengen mogen.
    Liefs………

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

For security, use of Google's reCAPTCHA service is required which is subject to the Google Privacy Policy and Terms of Use.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.