Het pad dat ik bewandel, is als een bergpas; het loopt door bergen en dalen en is bezaaid met obstakels. Sommige hindernissen zie ik van verre aankomen, maar andere doemen, als uit het niets, voor mijn voeten op. Daar ik geen risico wil lopen, neem ik enkel kleine stappen. Ook op deze manier zal ik uiteindelijk mijn doel bereiken.
Er zijn tijden dat ik kan genieten van de omgeving. De zon schijnt uitbundig, mijn pad lijkt geëffend. Toch blijf ik alert op uitstekende wortels en plots invallende duisternis.
Ondanks mijn oplettendheid, loop ik vast. Het pad stopt bij een kloof.
Na lang analyseren en prakkiseren, besef ik dat de kloof wel degelijk overbrugbaar is. Vastberaden zet ik een grote stap.
Kort verhaal van precies 120 woorden met als themawoord ‘pas’.
Stemmen mag: als je dit verhaaltje waardeert, kun je een ‘hartje’ achterlaten (klik daarvoor op ‘de moeite waard’) op 120woorden