Liefde van je leven

Tevreden inspecteert Daniël zichzelf in de spiegel. Die nieuwe, blauwe trui staat hem erg goed, concludeert hij. Hij doet een extra klodder gel in zijn haar en poets zijn tanden zeker een minuut langer dan anders. Mama staat al onderaan de trap. ‘Waar blijf je nou toch? Opschieten, hoor, anders ben je straks te laat.’

Cadeautje

Dat zal hem toch zeker niet gebeuren? Op een dag als vandaag te laat komen op school? Hij vliegt de trap af, maar voordat hij de kamerdeur opent, trekt hij zijn trainingsjack van de kapstok en ritst hem tot onder zijn kin dicht. Mama hoeft niet te zien dat hij zijn nieuwe shirt aan heeft, zomaar op een doordeweekse dag. Dan krijgt hij óf allemaal vragen, óf hij moet zich omkleden.

Aan tafel neemt mama hem eens op. ‘Wat heb je veel gel in je haar,’ zegt ze. Plagend wrijft ze over zijn kuif.
‘Laat me nou,’ roept hij geïrriteerd, ‘het zit juist zo goed.’
Mama lacht.
‘Hier ligt het cadeautje voor juf Claudia,’ zegt ze.
Daniël krijgt een kleur. Hij weet wel wat erin zit. Mama had een notitieblokje gekocht voor de verjaardag van de juf. Eentje met een grijze, saaie kaft. Daarom had mama de voorkant zelf beplakt. Vreselijk vindt hij het resultaat. Een groen stoffen notitieblok met allemaal bloemetjes erop. Hij moet er niet aan denken om het aan haar te geven. Heel de klas zou het uitbrullen en ook juf Claudia zou vast haar lachen niet kunnen houden. En dat was het allerergste wat hem zou kunnen overkomen. Hij durfde het alleen niet tegen mama te zeggen. Ze had er zo haar best op gedaan. Mama heeft het al moeilijk genoeg, sinds papa…

Daarom heeft hij zelf een cadeautje voor de juf gehaald. Het ligt klaar op zijn bureau. Hij had geld uit zijn spaarpot gehaald en daarvan bij de drogist een tube douchefris voor haar gekocht. Een roze met allemaal zilverkleurige hartjes erop. Stiekem had hij de dop eraf gedraaid. Een heerlijke geur kwam hem tegemoet. Echt een geur die past bij juf Claudia…

Juf Claudia. Met haar mooie blonde haren en blauwe ogen. Ze lacht zo lief en ze is altijd vrolijk. Hij is een beetje verliefd op haar… een beetje veel. En daarom wil hij haar het mooiste cadeau geven van iedereen. Dat zou ze vast fijn vinden. Het was een dure tube, maar juf is het waard. In gedachte ziet hij al hoe ze blij naar hem lacht als ze het mooie, glanzende papier met de strik van de tube heeft gehaald. Misschien zou ze hem wel een zoen geven…

Jarige juf

‘Daniël, schiet nou op, joh, Pim staat al voor de deur!’ schudt mama hem wakker uit zijn dromen. Snel stopt hij zijn tussendoortje en zijn drinken in zijn tas. Het notitieblokje, dat mama zorgvuldig heeft ingepakt, zit al in zijn tas, ziet hij. Hij geeft mama een vluchtige zoen en springt op zijn fiets.
‘Veel plezier vandaag!’ roept mama hem nog na.

Juf Claudia staat hen al op te wachten. Ze ziet er prachtig uit in haar rode feestjurk en ze heeft haar haar zo mooi opgestoken. Daniël lacht verlegen naar haar. Eerst trekt hij zijn trainingsjack uit en daarna maakt hij zijn tas leeg. Maar dan ziet hij dat alleen het pakje van mama erin zit. Het is helemaal gekreukt. Zijn pakje zit er niet in. Het ligt nog thuis, beseft hij, op zijn bureau. Hij kan nu niet meer naar huis om zijn pakje te halen en de juf helemaal niets geven is ook geen optie. Hij weet dat er niets anders op zit dan haar het spuuglelijke notitieblokje te geven.

Eén voor één feliciteren de kinderen de juf. Daniël staat helemaal achteraan in de rij. Zijn hart bonst in zijn keel. Als hij als laatste aan de beurt is, ziet misschien niemand wat hij aan de juf geeft.
Er ligt al een hele stapel cadeautjes. Tot zijn verbazing ziet hij drie roze tubes douchegel liggen met zilverkleurige hartjes, precies dezelfde als hij voor haar had gekocht.
Dan is hij aan de beurt. Hij stopt juf het gekreukte pakje in haar hand en mompelt een felicitatie.
‘Wat zie jij er mooi uit,’ zegt ze. ‘Speciaal voor mijn verjaardag?’
Daniël knikt blij.
Ze pakt het pakje uit. ‘En dan nog wel zo’n mooi notitieblokje,’ roept de juf uit. ‘Geweldig, die kan ik goed gebruiken.’
Triomfantelijk houdt ze het boekje omhoog om het aan iedereen te laten zien.
‘Heb je die zelf voor mij gemaakt?’ Niemand lacht, iedereen kijkt vol interesse naar het blokje.
Beschaamd schudt Daniël zijn hoofd. De juf geeft hem een knipoogje.
‘Dan je moeder zeker? Ik ben er heel blij mee,’ zegt ze zacht.
Ze drukt het boekje tegen zich aan en geeft Daniel een aai over zijn bol. Het kan hem nu niets schelen dat zijn kuif in de war zit. Met een warm gevoel gaat hij weer op zijn plek zitten. Wat is juf toch lief… Als hij later groot is, gaat hij met haar trouwen. Hij weet het zeker.

Liefste moeder

Tussen de middag fietst hij langs het park naar huis. Hij remt af en stapt van zijn fiets om een paar mooie tulpen te plukken.
Thuis rent hij naar boven. Het pakje met het glanzende papier en de mooie strik ligt nog op zijn bureau. Hij neemt het mee naar beneden. Mama zit al aan tafel voor de lunch. Stevig slaat hij zijn armen om haar heen en geeft haar een klapzoen op haar wang.
‘Hier voor jou,’ zegt hij, ‘voor de allerliefste moeder van de hele wereld.’