Mens, erger je niet!

Ook dat hoort bij het wonder der techniek: het kan je in de steek laten op een moment dat het juist niet uitkomt. Stroomstoringen, computerstoringen… Een drama is het, terwijl we pak ‘m beet vijftig jaar geleden niet beter wisten. Tegenwoordig kunnen we niet zonder, hoewel het voor een uurtje best iets heeft om met kaarslicht rond de tafel een spelletje mens-erger-je-niet te spelen. Al is het alleen maar om je ergernissen ergens anders op af te reageren. Maar langer dan een uurtje moet het beslist niet duren.

Van de week had ik zo’n een storing. Een storing in een heel bijzonder stukje techniek. Nadat ik mijn beenprothese had aangedaan, merkte ik iets vreemds: de super-de-chique computerknie die onderdeel is van mijn prothese, wilde niet buigen. Dus hupte ik noodgedwongen met een stijf been rond en ergerde me naar. Ondertussen piekerde ik me suf wat het kon zijn. Het enige dat ik als a-technisch persoon kon bedenken, was de oplader. Mijn computerbeen moet namelijk elke nacht aan de oplader. Wellicht was daar iets fout gegaan…

Hoopvol ging ik aan de slag. Het lichtje van de oplader, wat normaliter gaat knipperen, knipperde inderdaad niet. Gelukkig had ik nog een reserve-oplader in mijn nachtkastje. En ja hoor, het lampje van dit exemplaar deed het wel en ook mijn prothese liet een zacht, goedkeurend gebrom horen. Een uurtje of twee later boog mijn knie weer als een echte knie.

Zo was het euvel gelukkig snel opgelost, maar het drukte me toch even met de neus op de feiten. Ik mag dan de gebruiker zijn van een geweldig staaltje techniek – waar ik echt ontzettend dankbaar voor ben en enorm mee geholpen – een storing kan me zomaar onverwachts buitenspel zetten en dat vind ik toch een verontrustende gedachte.

Hoewel, ik moet daar maar niet teveel bij stilstaan. Een ongelukje zit toch bij iedereen in een klein hoekje? Met een beenbreuk ben je al gauw een week of zes uit de roulatie. Mij kostte het een paar uurtjes en als de storing van ernstiger aard was geweest, een paar dagen. Nee, dan mag ik toch echt niet mopperen, laat staan me ergeren…