Min of meer een zeemeermin

Aarzelend nadert het meisje mijn strandtent.
‘Ik kom uit Engeland,’ zegt ze terwijl ze naar de zee gebaart. Het zeeschuim kleeft nog aan haar staart.
‘Dat is ver, dan lust je vast een ijsje…’
Haar ogen glinsteren. ‘Ja, maar… ik heb geen geld. Zeemeerminnen hebben nooit geld.’
‘Ach, natuurlijk niet! Zeemeerminnen leven immers van de wind?’

Zodra het ijsje verorberd is, kijkt ze me schuldbewust aan. ‘Eigenlijk… ben ik helemaal geen zeemeermin…’
‘Echt niet? Wat jammer nou!’
‘Zal ik geld voor het ijsje bij mijn vader halen?’
‘Nee hoor. Wat je gekregen hebt, hoef je niet te betalen. Dat is leven van de wind.’

Blij danst ze mijn leven weer uit, de kleine zeemeermin. Haar blonde paardenstaartje huppelt parmantig mee.

Een verhaal met een knipoog van precies 120 woorden met als themawoord ‘zeeschuim’.
Stemmen mag: als je dit verhaaltje waardeert, kun je een ‘hartje’ achterlaten op de site van 120 woorden (via deze link en klik daar op ‘de moeite waard’)