Muggenziften

Natuurlijk heb ik voorkeuren voor bepaalde jaargetijden, maar toch… ieder seizoen heeft zijn eigen charme, met zijn voor- en nadelen. De verschillende seizoenen in Nederland zorgen voor een mooie afwisseling en voor een perfecte balans, dacht ik.
Wat kan ik bijvoorbeeld genieten van onze pittige winters. Een stevige vorst in de nacht en overdag een graadje of twee onder het vriespunt. Wel graag met een zonnetje erbij, zodat de schaatsliefhebbers hun hart kunnen ophalen. Liever geen neerslag in de vorm van natte sneeuw, hagel of andere gladde narigheid.

Maar lieverkoekjes worden nu eenmaal niet gebakken. Dat heeft deze ‘winter’ weer eens bewezen. Ik kan me niet heugen, ook maar één keer mijn autoruiten te hebben gekrabd. Dat heb ik gemist als kiespijn. Wél heb ik gesnakt naar de heerlijke vrieslucht, de Elfstedenkoorts, de sneeuwpop, de pindaslinger in de tuin. Helaas tevergeefs.
De sneeuwklokjes en krokussen daarentegen, heb ik juist niet lang hoeven ontberen. En wat te denken van een vogelconcert op een zachte morgen. Dit jaar allemaal extra vroeg door de lenteachtige temperaturen. Net als die mug in mijn slaapkamer trouwens en zijn zusje in de badkamer…

Dat doet me spontaan herinneren aan de oproep van de Universiteit van Wageningen om wintermuggen op te sturen voor onderzoek. Stiekem moest ik er om lachen, ik zag het hele scenario al voor me. Maar als ik nummer drie en vier ontwaar, ben ik er toe in staat het lachwekkende scenario uit te voeren: er eentje neer te knuppelen, in een envelop te doen en op te sturen. Die beesten zijn ’s zomers zo’n beetje mijn ergernis nummer één. Laat staan in de winter, dan kan ik helemaal hun bloed wel drinken. Wie weet kunnen ze daar in Wageningen eens onderzoek verrichten op mijn kwelling.
Maar, vraag ik me plots af, gaat het hier wel om ‘de wintermug’? Het was vast een koud kunstje voor muggen en allerlei andere insecten om deze vorstloze winter te overleven. Die beesten zijn, net als de bloembollen, de vogels (en eerlijk gezegd: ikzelf) de weg helemaal kwijt. Vandaar dat ze nog naar hartenlust rond zoemen en nu zelfs het bloed onder mijn nagels vandaan halen.
Nee, concludeer ik, waarschijnlijk is dit de ordinaire zomer huis-, tuin- en keukenmug en of ze daar op zitten te wachten in Wageningen?

Ondertussen is het al weer maart en je weet het immers maar nooit met maart… we kunnen nog best een staartje winter krijgen; de ultieme manier van de natuur om een rampzalige insectenplaag in de zomer te voorkomen. En, denk ik wraakzuchtig, voor mij de ultieme manier om in één klap van al die, in mijn huis overwinterende, zomermuggen af te komen.
Maar of ik eigenlijk, diep in mijn hart, nog op vorst zit te wachten nu de eerste knoppen al te zien zijn?