Nieuwe Mogelijkheden
Mobieltjesambulance
26 augustus 2013Adminstratie FSC-keurmerk
27 augustus 2013
Het moet ongeveer twaalf jaar geleden zijn, dat ik hier voor het laatst was, denk ik bij mezelf, als ik via de draaideur in de immense hal van het ziekenhuis belandt. Hier heb ik heel wat herinneringen liggen en zoals meestal in een ziekenhuis, niet de leukste.
In 1983 kreeg ik botkanker in mijn rechter knie, zware operaties en chemokuren volgden. Mijn been bleef gespaard, maar de knie moest totaal verwijderd worden en werd gefixeerd met een pen van de heup tot de enkel. Uitzaaiingen heb ik nooit gehad en na vijf jaar werd ik genezen verklaard. Toch bleef mijn been problemen geven en tientallen operaties volgden. Nadat in juni 2000 mijn been uiteindelijk alsnog geamputeerd moest worden, ben ik daarna hooguit nog een keer of drie voor controle geweest en dat was het dan. Een afgesloten hoofdstuk, wat mij betrof. Toch ben ik er vandaag weer, in het LUMC. Dit keer voor een gesprek. Een gesprek over een nieuwe vinding op het gebied van de bevestiging van protheses.
Tot nu toe wordt een prothese aangemeten aan de stomp. In de vorm van de stomp wordt een koker gegoten, die dus (als het goed is) precies past om de stomp. Dit is van hard materiaal en dat maakt dat het niet altijd comfortabel zit. Mijn korte stomp maakt het allemaal niet eenvoudiger. Het kokertje is maar klein en zorgt dus voor weinig houvast. Hierdoor schiet de koker vaak los en dat zorgt voor zere plekken en blaren. Vandaar dat het lopen niet altijd van een leien dakje gaat.
Een poosje geleden werd ik benaderd door een arts uit het LUMC. Mijn dossier was opgediept uit een stoffig archief en ik werd op de hoogte gesteld van een nieuwe bevestigingsmanier voor hoge beenprotheses. Bij deze manier is een koker overbodig. Er wordt een pen met een schroef in de stomp bevestigd. De schroef steekt uit en aan die schroef klik je op een eenvoudige manier de prothese vast. De steun haal je dus uit je bot en niet meer uit de koker. In Noorwegen worden dit soort operaties al regelmatig uitgevoerd. In Leiden zijn er inmiddels zeven operaties verricht en een aantal in Nijmegen.
Het kennismakingsgesprek maakt meer duidelijk, ook het plaatje wat ik te zien krijg. Een koker is bij deze methode dus overbodig: geen pijnlijke plekken meer, zweten en losschieten. Ook de aansturing van de prothese is veel beter. Maar helaas… er kleven ook een aantal nadelen aan. Omdat het een openverbinding betreft, heb je veel kans op infecties. En omdat de prothese vastzit in het bot, kan vallen of verstappen erg pijnlijk zijn. Maar ook de ingreep zelf (twee operaties) en het revalidatieproces erna is niet zomaar iets.
Met een bonzend hoofd boordevol informatie sta ik na een uur weer in de frisse buitenlucht. Ik adem eens diep in. Van de arts kreeg ik te horen dat ik de geschikte kandidaat ben. De beslissing ligt dus nu bij mij. Maar ja, wat is op dit punt de juiste beslissing? Ik ben opgetogen, maar ook sceptisch. Opgetogen om de wereld van nieuwe mogelijkheden die er toch elke keer weer komen. Sceptisch om alle nadelen en de impact voor mijn gezin. Gelukkig hoef ik niet direct een beslissing te nemen. ‘Neem er de tijd voor,’ is mij nadrukkelijk gezegd. Ja, denk ik, het hoeft ook niet morgen en ook niet alleen; ik heb een Hemelse Vader, Hij zal mij daarbij zeker helpen. Wil jij ook bidden?
klik hier voor het vervolg
13 Comments
Wow, heftig. Goed onder woorden gebracht schrijfmaatje van me. Respect hiervoor. En de keuze ligt bij jezelf maar dat maakt het niet altijd makkelijker. Soms is het gewoon fijner als een ander voor je kiest. Maar hoe dan ook, ik bid met je mee.
Beste Irma. Dat is niet niks wat je nu allemaal te overdenken krijgt! Wat fijn en dapper van je dat je dit wilt delen. Ik zal zeker voor je bidden dat God je wil laten weten wat de juiste keuze is. Er zijn voor en nadelen aan verbonden en je zult altijd een zeker risico lopen. Maar als er meer voordelen dan nadelen zijn mag je je beslissing in Gods hand leggen en er op vertrouwen dat Hij met je is. Ik wens jou en je gezin veel kracht en wijsheid toe .
Daar krijg jij een mooie kans in de schoot geworpen. In de Middeleeuwen was je afgeschreven geweest en alleen nog goed om te bedelen en kijk nou eens in 2013…
Een nieuwe deur die open gaat.
Misschien is de kans die jou nu geboden wordt wel je antwoord.
Liefs, Roelande
Lieve Irma, Wat mooi dat de tijd niet stil staat en dat er steeds weer wat uitgevonden wordt, maar ook weer zo moeilijk omdat je zal moeten beslissen wat het beste is. En deze beslissing hoef je zeker niet alleen te doen, en natuurlijk zal ik voor je bidden of God je wil helpen. Maar eerst moet je het allemaal even laten bezinken anders komt er zoveel op je af. En misschien kun je daarna eens te rade gaan bij de mensen die het al ondervonden hebben? Wens je veel sterkte hoor, ik zie en spreek je snel dan praten we wel verder. xxx Ien
Wat super trots ben ik op je…je hebt de 1e stap al gezet door het van je af te schrijven <3 Wat je ook kiest, Gods zegen heb je, Hij zorgt voor je en heeft je vastgehouden op momenten dat het heel moeilijk was. Je hebt al vele bergen beklommen…ook deze kan je aan!
Ik zal er altijd voor je zijn.
Wij bidden vaak voor je en dat blijven wij doen…dat je maar veel rust en kracht ontvangt om te doen wat goed is voor jouw en jullie gezin. De tijd zal het leren Irma…Spannend en het geeft moed dat er weer hoop voor je is. Hou van je!
Lieve Irma, heel veel sterkte met alles. Het klinkt erg mooi. Lastig hoor om nuchter te zijn hierin. Gods zegen toegewenst. Rare vraag hoor maar stel je doet het en het valt vreselijk tegen, kun je dan weer terug? Misschien een domme vraag maar ik ben gelukkig een leek hier in.
Liefs Agnes
Lieve, lieve Irma. Ik was natuurlijk al heel benieuwd wat die nieuwe ontwikkeling was, maar wilde even wachten tot je het zelf op ging schrijven. Bij deze dus…..
Dat wordt een moeilijke beslissing, want voor jezelf moet je goed de voors en tegens van wat je nu hebt, afwegen tegen de nieuwe voors en tegens. Maar, zoals je zelf al zegt: jullie hoeven het niet alleen te doen!
Heel, heel veel sterkte en succes bij het nemen van deze beslissing, ook voor Jan, Bart en Thijs. Weeg alles goed tegen elkaar af, en Hij zal jullie de juiste beslissing wijzen…. Natuurlijk bidden we voor jullie!
Liefs, Ard&Bettine
Hoi Irma,
Onverwacht krijg je ineens een keus waarvan je niet wist dat het bestond of dat het voor jou tot de mogelijkheden zou behoren. Begrijpelijk dat je hiervoor tijd nodig hebt. Ik bid dat God je vrede zal geven over de keus die je maakt. Veel sterkte!
Hartelijke groet! Carola
Lieve Irma,
Ik had jouw verhaal natuurlijk al een beetje gevolgd alleen niet meer gehoord hoe het gesprek was gegaan. Wat een hoopvol maar tegelijkertijd ook een lastig besluit. De wetenschap gaat verder en ook jouw gezin is groter en stabieler. Biedt een hoop perspectief maar ja er zijn ook nare nadelen. Wat dan te kiezen…. Ik zal op mijn manier voor jou en Jan, Bart & Thijs bidden dat jij/jullie de juiste keuze maken en dan is dat het pad wat je volgt.
Veel stekrte/wijsheid/geloof/vertrouwen toegewenst!
Ik spreek je snel
Liefs, Edwien
Hallo Irma,
Het leven confronteert ieder mens steeds weer met keuzes. Het zijn niet altijd de makkelijkste. In dit geval ook..Het is goed om je vertrouwen in God te stellen. Daarnaast heb je als mens de verantwoordelijkheid over jezelf. Is jouw gevoel een zuiver kompas geweest door de jaren, dan moet je dat zeker meenemen in je beslissing. Wat zegt jouw gevoel. Laat je niet door rationaliteit – verstandelijke praat – overhalen hoogsten overtuigen, maar alleen als je gevoel dan niet in opstand komt Jij kiest alleen, maar je staat niet alleen,
hartelijke groet,
Jelle
Lieve meid,
Het heeft even geduurt voor ik je mail heb gelezen.Heel erg onder de indruk.Er komt dan zoveel boven van de tijd dat je bij ons was.Nooit heb je geklaagt hoe ziek je ook was.Mag hier dan nooit een eind aan komen.Weer sta je voor eeen moeilijke beslissing.Irma we hebben een trouwe Vader die voor ons zorgt.Gelukkig krijg je nu ook van uit het ziekenhuis wat meer begeleiding,en groei je naar de juiste beslissing toe.Wij leven heel erg met jullie mee.In het byzonder in ons gebed.Irma we houden veel van je.Liefs oom Maarten en tante Geert.
Lieve Irma,
Ik zie nu je mailtje pas. Ik wist dat je nog steeds een gesprek moest krijgen in het ziekenhuis, maar niet meer gehoord wanneer dat zou zijn. Inmiddels heb je dat dus achter de rug.
Tjonge wat een moeilijke beslissing lijkt mij. Wij leven erg met je mee en hopen en bidden dat je eruit komt.
Spreek je snel! xxx
Tineke
Lieve Irma,
Mijn eerste reactie is wauw, wat goed dat dit kan. Zou echt iets voor je zijn, af van het gedoe met losschieten van de prothese, nare plekken en wondjes.
Na ons gesprek van zondag weet ik dat het erg moeilijk is een beslissing te nemen.
Het kan ook een teken van God zijn, dat er nieuwe mogelijkheden zijn. God zal je de weg wijzen. Vertrouw daar maar op. We zullen voor jou en je gezin bidden.
Probeer in contact te komen met mensen die deze operatie al hebben ondergaan, misschien via het ziekenhuis? Dat kan je helpen de juiste beslissing te nemen.
Sterkte hoor. Liefs Alice