Oplichters

Samen zijn zoonlief en ik bezig zijn topografie door te nemen.
De telefoon gaat. Anoniem, zo geeft het display aan.
Afwezig pak ik hem op. Vast weer een reclame- of enquêtebureau.
Dat bel-me-niet-register werkt ook niet zoals het behoort te werken.

En inderdaad: iemand aan de lijn van een of andere gids.
Op zo’n standaard monotone toontje, ratelt degene aan de andere kant zijn verhaal af: ‘Spreek ik met de contactpersoon van de kerk ‘Het Kompas’? Bezuinigen, dat zal bij u ook aan de orde zijn. Ik neem aan dat u dus deze keer vast ook geen grote vermelding in onze gids wilt hebben, want dat is nogal prijzig…’

Ineens ben ik wél helemaal bij de les.
‘…Dus’, gaat de stem door, ‘zullen we het deze keer houden bij de standaard vermelding van ‘maar’ zoveel euro?’
Alle alarmbellen beginnen nu bij me te rinkelen en verbaasd zeg ik: ‘Standaard vermelding? Ik kan me niet herinneren dat wij andere jaren hebben betaald hebben voor een vermelding in een gids.’
Piep… piep… piep…
Geschrokken kijk ik naar de telefoon in mijn hand.
Totdat het tot me doordringt dat ik er bijna in was getrapt. Oplichters, wat gaan ze geraffineerd te werk…
Weest gewaarschuwd!