Het komt goed uit dat de uien en de spruiten in de aanbieding zijn. Ze zijn er dol op. Overmoedig gooi ik van elk een paar zakken in mijn kar.
De rest van de week hik ik tegen de enorme berg groente aan.
Maar vandaag heb ik toch eindelijk moed verzameld voor de spruiten.
‘Lekker,’ zegt jongste nog, voordat hij de deur uit gaat. ’Tot straks!’
Op de helft gekomen, besluit ik de rest later af te maken.
Als zoonlief na een paar uur thuiskomt, ben ik net aan de tweede helft begonnen.
‘Ongelooflijk, mam,’ zegt hij vol medeleven, ‘dat je nóg niet klaar bent.’
Stiekem moet ik lachen, totdat ik me bedenk: morgen uien… Meteen staat het huilen me nader.
Kort verhaal met een dikke knipoog van precies 120 woorden met als themawoord ‘ongelooflijk’.
Enne… waar zal ik de inspiratie vandaan halen? (zie stukje: een hele klus) 🙂
1 Comment
Hij is weer sterk. Zo komen we nog heel wat te weten over jullie gezin!!