Pech Onderweg

Beste medeweggebruikers,

Bij deze wil ik u mijn welgemeende excuses aanbieden voor het feit dat ik afgelopen donderdag ter hoogte van het Marconiplein in Rotterdam mijn gouden koetsje – zoals ik mijn goudkleurig autootje liefkozend noem – midden op het kruispunt parkeerde en daarmee de boel danig blokkeerde.

Tevens wil ik u hartelijk danken dat u mij op luidruchtige wijze en middels gebaren duidelijk heeft willen maken dat ik niet juist geparkeerd stond. Het was bijzonder om te ervaren dat u allen zo met mij meevoelde. Weet u, u zorgde er voor dat ik me bijna de Koningin voelde naast haar Gouden Koets, zo onder de indruk was ik van uw getoeter, gestaar en gezwaai. Wat een compassie uit onverwachte hoek. Graag had ik plechtig naar u terug gewuifd, maar mijn hoofd stond er niet naar. De reden van de wat aparte parkeerplek van mijn koets namelijk, was ordinaire pech. U weet wel, als je auto je halverwege de rit spontaan in de steek laat.

Nee, dat komt inderdaad niet zo vaak meer voor. Het is u natuurlijk nog nooit overkomen in uw hooguit vier jaar oude auto. Maar helaas overkwam het mij wel. Mijn auto is dan ook maar liefst vier keer vier jaar. Van het één op het andere moment deed mijn immer zo trouwe karretje niets meer. Hoe ik hem ook op zijn start trapte, hij was niet meer vooruit te branden. Vandaar dat ik niet anders kon dan hem te laten staan op deze wat onhandige, drukke plek. Heus, ik had het liever niet gedaan. Sterker: ik kon wel door de grond zakken en het liefst was ik in tranen uitgebarsten.

Nu begrijpt u misschien ook beter wat uw aanmoedigingen voor mij betekende. Gelukkig begrepen twee behulpzame heren – die in dezelfde file stonden als u – dat al direct zonder uitleg. Kordaat duwden zij mijn koets naar het dichtstbijzijnde benzinestation. U zult ongetwijfeld blij geweest zijn, dat het probleem zo snel weer opgelost was, zonder dat u uw handjes eraan vuil hoefde te maken. Maar u heeft al genoeg gedaan, dunkt me.

Eind goed, al goed, zult u vast opgelucht denken, weer een wrak minder op de weg. Helaas moet ik u op dit punt teleurstellen. Mijn auto kan worden gerepareerd en dus zijn wij binnenkort weer op de weg te vinden. Als u ons signaleert, wilt u dan nog eens toeteren? Ik beloof het, deze keer wuif ik zeker terug.

Deze column heb ik ook ingestuurd naar de lezerscolumn van Metro. Breng je stem uit via deze link en wie weet wordt ‘Pech Onderweg’ afgedrukt in de Metro van morgen!