Ik maak me toch wat zorgen om mijn jongste, sinds hij ‘s morgens, zo mogelijk nog later dan de ochtend daarvoor, richting school vertrekt.
Je hoort zoveel verhalen over pesten.
Nog niet zo lang geleden vond hij het juist geweldig om vroeg te zijn en nog wat met zijn klasgenootjes op het plein te ravotten.
Als ik voorzichtig mijn zorgen tegen hem uit, kijkt hij me niet-begrijpend aan: ‘Nee mam, tegenwoordig mogen we niet meer op het plein, maar moeten we direct naar binnen en gaan lezen tot de bel gaat.’
1 Comment
Gelukkig wordt hij niet gepest, dat is echt verschrikkelijk als dat zo zou zijn.