Roeien met de riemen…

Mijn tienerzoon en zijn vriend gaan een middagje kanoën. Het spettert licht, maar niets kan hen van hun plannen afbrengen.

Uitgerust met snoep, drinken en mobiel in een waterdicht tonnetje gaan ze op weg. De mobiel blijkt goed van pas te komen: één van de kano’s is omgeslagen en moeder wordt vriendelijk verzocht om droge kleren te brengen en slippers… want die kwamen niet meer bovendrijven. Met droge kleren scheppen ze de kano leeg en peddelen ze richting huis.

Inmiddels is het spetteren overgegaan in hevige en langdurige regen. De droge kleren zijn allang niet droog meer als de heren thuiskomen; het water van de regen is even nat als het water uit de vliet. Maar de pret is van de stralende, drijfnatte gezichten af te scheppen.