Al een paar dagen zet ik extra vroeg de wekker. Voor de schilders. Door het wisselvallige weer is het schilderwerk steeds uitgesteld. Ik word er onrustig van. Elke dag denk ik: misschien komen ze vandaag en dan moet ik wel paraat staan.
Maar vandaag staan ze eindelijk op ze stoep: twee man sterk, mét vijf kinderen … Het is vakantie en er is geen oppas.
Terwijl de schilders aan het werk gaan, nemen de kinderen bezit van mijn huis: trekken speelgoedkasten leeg, plunderen de koelkast. Binnen de kortste tijd is het één grote ravage. Terwijl mijn irritatie groeit, neem ik me voor om minstens 250 euro in mindering te brengen als vergoeding voor de oppas.
Dan gaat de wekker. Wat een geluk! Snel ga ik mijn bed uit, je weet maar nooit. Misschien komen ze vandaag … met zijn tweeën, hopelijk!