Sensor

Het is nog vroeg, net 8.00 uur geweest. In een stille wachtkamer, ergens in het hart van Rotterdam, lees ik de overdenking van vandaag. Dat doe ik samen met een paar lieve vrouwen via een whatsappgroep. We bemoedigen elkaar o.a. met behulp van dagelijkse bijbelteksten. Ik neem net dit stukje bij een bijbelgedeelte uit Marcus (1 : 9 – 11) in me op:

Ik daag je uit om met open ogen naar de lucht te kijken. Ga echt even naar buiten en kijk naar boven. Zie voor je hoe de hemel zich opent en hoor in de stilte van je hart het volgende:
“Jij bent mijn kind.
Ik houd heel veel van jou.
Ik geniet van jou.”

Op dat moment valt het licht uit. Het is pikdonker in de wachtkamer. Even schrik ik, maar gelukkig herinner ik me dat het licht hier werkt met een bewegingssensor. Ik beweeg en floep… Het licht springt aan. Wat een zegen!
Het doet me er extra naar verlangen om straks naar buiten te gaan en de frisse lucht op te snuiven. Ik neem me voor om heel bewust naar boven te kijken en dan deze tekst van vandaag te herhalen en diep in te ademen…

Tegelijkertijd besef ik dat er op dit moment heel veel mensen zijn, die zich moeten schuilhouden in een donkere kelder of waar dan ook… Niet te bevatten, wat een donkere duisternis…
Geef vrede Heer, geef weer licht en lucht! Laat Uw sensor werken in heel de wereld.

irma moekestorm 02-03-2022