De bezorger staat aan mijn deur met een pakje. Dat moeten de ontbrekende schroeven zijn van de dakdragers, waar ik al een paar dagen op wacht.
Blij pak ik het aan, maar hij kijkt wat benauwd en waarschuwt: ‘Het rammelt wel erg.’
‘Geeft niks,’ zeg ik laconiek. Logisch toch, al die schroefjes. Dat klinkt nu eenmaal als een klok met minstens tien klepeltjes.
‘Maar… er staat ‘servies’ op,’ stamelt hij.
Ik schrik. In dat geval klinkt het inderdaad niet best.
Argwanend nu, schud ik nog eens zachtjes en bekijk het pakje van alle kanten.
Dan moet ik inwendig lachen. De bezorger heeft de klok wel horen luiden, maar… Want ik zie het ook staan, in grote letters nog wel: SERVICE.
Een verhaal van 120 woorden met als themawoord ‘klepel’.
Stemmen mag: als je dit verhaaltje waardeert, kun je een ‘hartje’ achterlaten op de site van 120 woorden (via deze link en klik daar op ‘de moeite waard’)