Spring maar achterop (slot)

Rare snuiter
23 januari 2018
De griep
6 februari 2018

Eind november deed ik hier verslag van mijn eerste fietspoging sinds 35 jaar. Sinds die tijd ben ik acht keer wezen oefenen met een fysiotherapeut in het Rijndam Revalidatiecentrum in Rotterdam. Die eerste poging in de sportzaal staat me nog helder voor de geest. Wat was dat spannend, maar ook bijzonder dat het eigenlijk direct al vrij aardig ging. En die keer daarop ging het nog iets beter…

Daarna verlieten we de sportzaal en gingen we naar buiten. Het Rijndam is een parkeergarage rijk en dat was een mooi oefenterrein. Zoals de fysiotherapeut al beweerde (en wat ik eigenlijk niet geloofde) bleek waar te zijn. Buiten ging het fietsen nog beter dan binnen, ondanks al de plassen en hobbels. Op de een of andere manier heb je die ruimte gewoon nodig.

Na de parkeergarage volgde het parkje achter het centrum, waar je eigenlijk niet mag fietsen maar wat we gewoon wel deden. Het bleek een perfecte locatie te zijn. Hoewel… het overstekende wild (de voetgangers, honden, eenden en ganzen) vormden een uitdaging. Maar wat was het een heerlijke ervaring die eerste keer echt buiten.

Vandaag was de laatste keer en maakten we een heus rondje door de stad. Wie had kunnen denken dat ik ooit over de Westzeedijk zou fietsen in hartje Rotterdam, langs het EMC en de kunsthal en terug langs het Schotse kerkje. Weg oversteken, wachten bij de stoplichten, hobbeltjes, tegenliggers, hellinkje op en af… Ik kan bijna niet omschrijven wat dit voor mij betekende. Eén te zijn met het verkeer, de fietsers, de wind op mijn wangen en… mijn hijgende adem. Want ja, mijn condititie is nog niet helemaal top. Het valt ook niet mee om met één been je fiets in beweging te houden. Maar toch… het was geweldig!

Met een heel blij gevoel nam ik vanmorgen afscheid van de fysiotherapeut. Stralend vertelde ze me dat ik echt trots mag zijn. Niet iedereen lukt dit, zei ze. Ik stond versteld, dat wist ik niet. Ik voelde me nog blijer dan ik al was, dat het me toch maar mooi gelukt was om dit te bereiken.

En nu? Eigenlijk wil ik dolgraag thuis gaan fietsen. We moeten nog even gaan kijken hoe we dat gaan doen. Welke fiets er het meest geschikt voor is… maar wie weet zie je me binnenkort wel rondfietsen in het dorp en roep ik: ‘Spring maar achterop!’

1 Comment

  1. Marry schreef:

    Super Irma, je mag trots op jezelf zijn. Wij wensen je nog veel fietsplezier

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

For security, use of Google's reCAPTCHA service is required which is subject to the Google Privacy Policy and Terms of Use.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.