Stoute schoenen

Het weer slaat om, dus mijn kledingkast moet er aan geloven: Truien en ribbroeken naar zolder en bloesjes en rokken in de kast. Als de klus eindelijk is geklaard, slaak ik een zucht van opluchting. Totdat ik me realiseer dat mijn schoenen ook gewisseld moeten worden. Niet dat ik zoveel schoenen heb; er staat welgeteld één paar zomerse gympen in de kast. Verder heb ik één paar winterse laarsjes, een zwart paar, die ik dan ook heel de winter draag. Vergeleken met mijn kleding, komt mijn schoeisel er maar bekaaid af.

Toch zie ik het meest tegen dit klusje op. Niet de wisseling van winter- naar zomerschoenen in de kast, maar de wisseling van schoenen aan mijn voeten. Ik draag namelijk een beenprothese aan mijn rechterkant en daar zit het probleem: een switch van schoenen is niet prettig en dat is nog zacht uitgedrukt. De afstelling van de prothese is zo minutieus, dat elke halve millimeter verschil in hakhoogte al problematisch kan zijn. Maar ik weet dat uitstellen geen zin heeft. Ik ben ijdel genoeg om te beseffen dat zwarte laarzen onder een zomerse rok, niet echt een match is, afgezien nog van het feit dat een zwarte, grove schoen niet comfortabel is voor mijn linkervoet op een warme, zomerse dag.

Dus er zit niets anders op dan de stoute schoenen aan te trekken. Dezelfde als vorig jaar. Vorige jaar zaten deze lichte, stevige stappers heel fijn, maar in de loop van het jaar is er veel veranderd aan mijn prothese. Het is dus maar de vraag of ze nog steeds zo fijn zitten.
Ik kies een dag uit waarop ik geen verplichtingen buiten de deur heb. En dat is maar goed ook. Als de stoute schoenen onder mijn voeten zitten, probeer ik een stukje te lopen. Gelukkig doe ik voorzichtig, want ik knal direct door mijn (prothese)knie heen. De teen geeft namelijk een seintje naar de knie, zodat de knie gaat buigen. Maar nu buigt de knie dus veel te veel.

De stoute schoenen gaan weer uit. Er zit een klein hakje in de schoen onder mijn hiel, die haal ik weg. Door dat hakje komt er namelijk meer druk op de teen, voor nu was dat een tikkeltje te veel. Weer probeer ik voorzichtig een stukje te lopen, maar mijn knie blokkeert; er is geen beweging in te krijgen.
Weer gaan de stoute schoenen uit. Ik grabbel in mijn laatje, dat vol handige protheseattributen ligt en vis er een minuscuul hakje van amper een millimeter uit. Dat gaat nu in de hak van de schoen. En ja! Het werkt. Mijn knie functioneert naar behoren. Ik ben blij dat ik dat zelf heb weten te fixen, want dat lukt lang niet altijd. Vaak moet er nog wat aan de prothese worden afgesteld. Dit scheelt me gelukkig een ritje naar Rotterdam.

Al met al ben ik langer bezig geweest met de switch van winterschoenen naar zomerschoenen dan met de complete garderobeswitch. Daarom heb ik ook zo’n hekel aan nieuwe schoenen en loop ik het liefst met een boog om schoenwinkels heen. Het is en blijft een heel gedoe om goede, passende schoenen te vinden. Schoenen die leuk zijn, bij elke outfit passen, lekker zitten en die ook de goedkeuring van mijn prothese krijgen. Maar als ze dan eenmaal passen, hoef ik er het hele seizoen niet naar om te kijken. Laat de zomer maar komen!