Een chemisch goedje druppelt mijn aderen in. Het gevreesde goedje dat schade gaat aanrichten. Dat me misselijk zal maken, kaal zelfs. Maar het gevreesde spul kan me ook beter maken. Het zal de goede cellen aantasten, maar net zo goed de kwade.
De mevrouw naast me knikt me bemoedigend toe. Ook zij ligt aan een infuus. Zij is al kaal. Ik forceer een lachje. Samen gaan we de strijd aan.
Even denk ik aan het meisje, net zo oud als ik. Zij ligt in een kamer alleen, vertelde de verpleegkundige. Zij mag niet weten dat ze kanker heeft …
Een UKV – Ultra Kort Verhaal van 99 woorden