Verontwaardigd kwam mijn zoon Bart van tien thuis uit school.
De juf had zijn klas tijdens de taalles de opdracht gegeven om mooie, kloppende zinnen te maken van een aantal moeilijke woorden.
Eén van die woorden was het woord ‘jaloezieën’.
Of ik soms wist wat dat was, hij had er nog nooit van gehoord!
Wel wist hij best wat ‘jaloers’ betekent en dat jaloezie daarvan afgeleid is. Maar, kom op zeg, er bestaat toch geen meervoudsvorm van jaloezie?
Ik legde hem uit dat jaloezieën een soort van lamellen voor het raam zijn. En ook dat het geen drama was, dat hij daarom geen goede zin had kunnen maken van dat ene woordje.
Triomfantelijk antwoordde hij: ‘Maar ik heb wel een zin gemaakt, hoor. Ik heb gewoon opgeschreven: Ik weet geen zin met het woord jaloezieën erin! ‘
1 Comment
wat een kanjer!