Tandartsvrees

Met knikkende knieën neem ik plaats in de tandartsstoel.
‘Een verdovinkje, verder voelt u niets,’ belooft de assistente.

Gedesoriënteerd kijk in de ogen van Rostelli. De lichten in de zaal gaan aan en een luid applaus komt me tegemoet. Bibberig zoek ik mijn plaatsje weer op.
Mijn vriendin fluistert me toe dat ik het goed heb gedaan.
‘Was het niet eng? Vraagt ze. ‘En heb je echt niets gemerkt?’
Ik schud mijn hoofd.

‘Meneer?’ Ik voel een hand op mijn schouder.
‘Meneer Verhúlst!’
‘Typisch gevalletje dissociatie,’ hoor ik vaag de stem van de tandarts.
Ik open mijn ogen.
‘U mag spoelen.’
Als gehypnotiseerd klap ik mijn kaken op elkaar. Totdat het doordringt: Ik ben klaar… tenminste, voor een half jaar.

Kort verhaal met een knipoog van precies 120 woorden met als themawoord ‘dissociatie’.
Stemmen mag: als je dit verhaaltje waardeert, kun je een ‘hartje’ achterlaten (klik daarvoor op ‘de moeite waard’) op 120woorden