Toastje culinair

Mijn moeder heeft haar hand gebroken, dus komt er op het moment niet zoveel uit haar handen. Als we traditiegetrouw op zondag even langs gaan, help ik mijn vader een handje in de keuken.

De hele familie is aanwezig en we nemen na de koffie gezellig een glaasje. Mijn vader schenkt de glaasjes vol en aan mij de taak om er iets lekkers bij te maken. In de koelkast vind ik kaas en worst en ijverig begin ik te snijden. Er zijn toastjes in huis en salades om er op te smeren. Mijn vader komt ook nog met een blikje paté op de proppen en vraagt of ik denk dat het nog goed is.

Als mijn vader al twijfelt aan de houdbaarheid van iets, ben ik, zonder te kijken, direct geneigd om het betreffende voorwerp in de grijze container te deponeren. Maar deze keer besluit ik wijselijk niets te laten merken van mijn afkeer en werp welwillend een blik op het bakje. Het ziet er op het eerste gezicht niet eens echt raar uit, maar toch kan ik het niet één, twee, drie beoordelen. Gelukkig heb ik meerdere zintuigen, vandaar dat ik er mijn neus maar even in stop.

Het is een rare gewoonte van mij om aan alles wat ik niet vertrouw, te gaan snuffelen. Deze keer blijkt deze gewoonte echter onze redding. De geur kan ik niet thuisbrengen, maar het ruikt niet echt fris en ook niet naar paté. Uiteindelijk pak ik het dekseltje van het blikje erbij om de datum te controleren. Vanaf het etiket knipoogt een poes me vriendelijk toe. Die vreemde geur… die poes… Dan valt het kwartje. Bijna hadden we geweten hoe een toastje met kattenvoer smaakt…