Tussen paperclips, pennen, ansichtkaarten, sleutels en dat soort troep, waarvan men niet weet waar men het anders moet laten, was warempel toch wat fruit te vinden op de fruitschaal: het appeltje gebroederlijk naast een peertje, twee bruin-geel gespikkelde bananen en een overgebleven pitloze druif.
‘Hé, rare druif,’ schamperde een banaan, ‘jij hebt echt geen pit.’
‘Alsof jij zoveel pit hebt,’ meesmuilde de druif, ‘heel je leven heb je krom gelegen om uiteindelijk hier te eindigen.’
‘Elke dag dat gevit,’ fluisterde het appeltje tegen het peertje, ‘ik word er zo somber van.’
‘Als ik eindelijk gevonden word tussen deze rommel, zal ik voor altijd jouw lichtpuntje zijn,’ antwoordde het gloeilampje liefdevol.
Zijn belofte en zijn aanblik deden haar appelwangen weer gloeien.
Kort verhaal van precies 120 woorden met als themawoord ‘gloeilamp’.
Stemmen mag: als je dit verhaaltje waardeert, kun je een ‘hartje’ achterlaten (klik daarvoor op ‘de moeite waard’) op 120woorden