Tol(k)

Jaren geleden gingen we samen met oom en tante
kamperen in Frankrijk.
Tante had vlak voor de vakantie een cursusje Engels voor beginners gevolgd. Altijd handig, met een woordje Engels kun je een eind komen.

We konden lekker doorrijden, op de Franse tolweg. Oom zat achter het stuur. De autoraampjes stonden wijd open, van airco konden we toen alleen nog maar dromen. Bij de afslag konden we nergens het tolkaartje meer vinden. Hoe we ook zochten, het kwam niet meer tevoorschijn. Waarschijnlijk door een windvlaag het raam uitgevlogen.
Al mopperend en zwetend kwamen we bij het tolpoortje aan…

Gelukkig troffen we daar een zeer behulpzame Fransman. In keurig Engels vroeg hij of hij ons soms kon helpen. Uiteindelijk was alles bijna in kannen en kruiken, toen tante besloot zich er ook nog even mee te bemoeien. Tenslotte was dit een mooie kans voor haar om het geleerde in praktijk te brengen. Vanaf de bijrijdersplaats, brulde ze, in haar beste Engels tegen de arme Fransman: “Doe joe spiek ing-lisj?”