Alleen haar spullen moeten nog worden uitgezocht. Mijn oog valt op een schriftje. ‘Sweet memories’ staat er op de omslag. Mijn hart bonkt; wellicht dat ik hier…
Ze was iemand van weinig woorden. Had ik maar echt met haar gesproken. Nu zijn zoveel vragen onbeantwoord gebleven. Ongeduldig blader ik door het schrift, van achter naar voren. Tranen van frustratie bevochtigen langzaam mijn wangen. Enkel lege bladzijden.
Dan, op de allereerste pagina tref ik toch een aantekening. Mijn dierbaarste herinneringen vind je hier niet… staat er, in haar fijne handschrift geschreven… ik draag ze voor altijd in mijn hart.
Zomaar moet ik lachen om het onverwachte antwoord. Typisch mama. Ik lach zo hard dat mijn tranen verdampen. ‘Ik ook, mama. Ik ook!’
Een verhaal met een knipoog van precies 120 woorden met als themawoord ‘omslag’.
Stemmen mag: als je dit verhaaltje waardeert, kun je een ‘hartje’ achterlaten op de site van 120 woorden (via deze link en klik daar op ‘de moeite waard’)
1 Comment
Prachtig Irma. In weinig woorden heel veel neergezet!