Ultieme wraak

Mijn spullen zijn verhuisd. Eindelijk kan ik doen en laten wat ik wil. Geen gezeur van mijn moeder over onbenulligheden zoals een lege wc rol op de grond, een jas op de bank of troep op de trap. Niet dat het een rommeltje is; mijn appartementje is spik en span. Zeker vandaag, want mijn moeder komt langs.

‘Doe je je schoenen uit?’ vraag ik.
Ze negeert me compleet en trapt met haar grove veterschoenen mijn hoge tapijt plat. Ze slingert haar handtas op mijn glazen salontafel, ploft op de bank en poot haar veterschoenen naast de handtas op de tafel.
Doe niet zo pietluttig,’ zegt ze, als ze mijn afkeurende blik onderschept.
Haar ultieme wraak, besef ik met een schokje.

Een verhaal van 120 woorden met als themawoord ‘pietluttig’.
Stemmen mag: als je dit verhaaltje waardeert, kun je een ‘hartje’ achterlaten op de site van 120 woorden (via deze link en klik daar op ‘de moeite waard’)