Het huis is leeg, op haar foto na, die altijd haar kamer heeft gesierd. Levensecht is ze vereeuwigd.
Nadat ik de lijst van de wand heb gehaald, bestudeer ik de mij zo bekende trekken.
Mijn vader heb ik nooit gekend. Hij werd doodgezwegen. Zelfs een foto heb ik niet. Weer vraag ik me af: Hoe zou hij geweest zijn, als papa, als echtgenoot? Hoe zag hij eruit, zou ik op hem lijken?
Ik zal het nooit weten.
‘Waarom, moeder?’ vraag ik hardop.
Ik schrik van mijn eigen stem en het lijstje valt uit mijn handen.
Terwijl ik de scherven opveeg, zie ik dat er achter moeders foto nóg een foto schuilgaat.
In een nieuwe wissellijst siert hij nu mijn kamer.
Kort verhaal van precies 120 woorden met als themawoord ‘wissellijst’.
Stemmen mag: als je dit verhaaltje waardeert, kun je een ‘hartje’ achterlaten (klik daarvoor op ‘de moeite waard’) op 120woorden