Verlanglijstje

Het is al weer een maand geleden dat ik jarig was, maar mijn cadeautje had ik nog tegoed. Ik had het al wel mondeling gekregen, maar ik kon er nog niets mee doen. Vandaag trof ik het in mijn mailbox. Heerlijk! Wat een leuk cadeau met in het vooruitzicht een paar donkere, sombere maanden. Laat ze maar komen, de wintermaanden, ik kom ze wel door.

Het is altijd weer een hele klus om in oktober mijn hartenwensen kenbaar te maken. Het gehele jaar door denk ik: ‘O ja, dat is leuk, straks voor mijn verjaardag’. Maar, als het dan zover is, weet ik het niet meer of is – hoe verwend – mijn wens al in vervulling gegaan. Daarbij komt dat ik het eigenlijk ook niet heel belangrijk vind, zo’n cadeautje op mijn verjaardag. Sinds de kinderen er zijn, ligt dat toch een tikje anders. De jongens vinden het maar vreemd als ik geen cadeautje krijg. Begrijpelijk natuurlijk, bij een verjaardag horen nu eenmaal cadeaus. Dus de laatste jaren moet ik er aan geloven, aan een soort van verlanglijstje.

Maar dit jaar had mijn man een idee, voordat ik zelfs maar aan een verlanglijstje begonnen was. ‘Waarom ga je geen cursus volgen?’ En zo komt van het één het ander. Op mijn verjaardag kreeg ik dus mijn cadeautje. Er zat geen mooi papiertje om heen of een fleurig lintje. Toch konden ze het wel aan mij merken, de jongens, dat ik alleen al met de mondelinge verzekering dat ik binnenkort een online schrijfcursus zou mogen volgen, erg in mijn nopjes was. Ook wat hen betreft dus een geslaagd cadeautje.

Eerst wil ik nog een paar zaken afhandelen en dan ga ik eraan beginnen, heb ik me voorgenomen. Maar natuurlijk heb ik wel eerst even mijn mailtje geopend om te spieken. Ik popel, eerlijk gezegd, om nu al te starten. ’t Is dat ik van mijn moeder geleerd heb: ‘eerst het nuttige, dan het aangename.’ Hoewel, de cursus lijkt me ook heel nuttig.
Er komen een hoop leuke opdrachten aan, heb ik gezien. Als ze de moeite waard zijn, zal ik ze zeker plaatsen op mijn site. Maar vooruit, nu eerst maar eens aan de slag met ‘het nuttige’…