Vogelvrij

‘Sapperloot!’
Wat hangt daar nu weer?

Eerst was er dat spiegeltje. Maar toen ik erin keek, zag ik direct dat ik het zelf was. Leuk geprobeerd.
Daarna kwam het badje, waarvan men de valse hoop koesterde dat ik er naar hartenlust in zou spetteren.
Nu dus dit grote, witte gevaarte. Het schijnt zeeschuim te zijn. Om mijn snavel te scherpen. Ik krijg er gewoon een nare smaak van…

‘Sapperloot!’
Dat is het enige woord dat ik zeggen kan en helaas, ze begrijpen het niet. Ze lachen en steken hun vinger in de kooi.

‘Sapperloot!’
Laat me gaan. Laat me gewoon gaan! Laat mij mijn vleugels uitslaan, zodat ik weer vrij boven het opspattend schuim van de Stille Zuidzee kan scheren…

Een verhaal met een knipoog van precies 120 woorden met als themawoord ‘zeeschuim’.
Stemmen mag: als je dit verhaaltje waardeert, kun je een ‘hartje’ achterlaten op de site van 120 woorden (via deze link en klik daar op ‘de moeite waard’)