Wegversperring

Deze blog is ook te lezen op Mijn Kerk

Het belooft een heerlijke nazomerdag te worden. Zo’n dag waarop het zonnetje mild schijnt en waar de herfst al te bespeuren valt. Al neuriënd loop ik in alle vroegte naar de afvalcontainer achter in de tuin. Wat kan de herfst zich schitterend presenteren. Genietend snuif ik de frisse morgengeur op. Daardoor merk ik te laat dat mijn weg versperd wordt door een ragfijn draad dat gespannen is van de ene heg, dwars over het pad, naar de andere heg.

Pas als ik er tegenaan loop en mijn gezicht volledig in de kriebelige massa verdwijnt, besef ik dat ik weer eens in de val ben gelopen. Ik griezel, gluur over mijn schouder om me er van te overtuigen dat niemand mijn gilletje heeft gehoord en veeg daarna mijn gezicht schoon. Aan mijn mouw hangt nog een draad en onderaan staart een dikke, vette spin mij kwaadaardig aan. Brrr…
‘Sorry, Spinnenkop,’ mompel ik, terwijl ik haar een tweede kans geef en haar met draad en al in één van de bladeren van de heg terug zet. ‘Je zult opnieuw moeten beginnen en op zoek moeten naar een ander slachtoffer.’

‘Mam, er zit een groot web in onze heg met een joekel van een spin,’ roept mijn jongste een paar uur later, als hij tussen de middag thuis komt eten. ‘Hij heeft een mug gevangen. Het is best een mooi gezicht. ’t Is maar goed dat er spinnen bestaan, die eten tenminste die lelijke muggen op.’
Ik glimlach; mevrouw Spinnenkop heeft dus intussen mijn wijze raad opgevolgd, maar met haar nieuwe slachtoffer kan ik, net als mijn zoon, geen medelijden hebben…

Het overkomt me heel dikwijls: ik weet dat er elke dag grote kans bestaat dat er weer nieuwe, bijna onzichtbare draden gesponnen zijn in en om mijn tuinpad en toch vergeet ik het steeds.
Eigenlijk geldt dat niet alleen voor de draden op het tuinpad, maar ook voor die op mijn levenspad. Al neem ik me nog zo vaak voor: dit gebeurt me geen tweede keer… voortaan zal ik mijn ogen goed openhouden… toch trap ik elke keer opnieuw in deze lelijke valkuil of in dat gemene vangnet.
Gelukkig krijg ik van God elke dag een nieuwe kans, hoe vaak het ook misgaat en hoe hard ik ook neerkom. Elke keer richt Hij mij op met eindeloos geduld en wast mij schoon. Hij reikt mij Zijn hand en als ik mijn hand in de Zijne leg, leidt Hij mij – dwars door alle obstakels heen – veilig naar het einddoel.