Het is muisstil, op het gekletter van de stenen na. Met van inspanning gefronste wenkbrauwen buigt hij zich over het spel, intussen nauwgezet de stand bijhoudend. Voor mij is het slechts een spelletje, voor hem eerder een zaak van leven of dood.
Het is zijn beurt en het duurt voor mijn gevoel uren.
Eindelijk legt hij triomfantelijk één voor één de stenen neer.
Toch wat nieuwsgierig kijk ik toe. ‘Y-A-H-T-X-E-E?’
‘Juist! Dat spel met die dobbelstenen!’ roept vader. ‘Wat een woordwaarde: de Y én de X! Én al mijn letters zijn op!’
‘Natuurlijk… Yahtzee. Briljant…’
Ik feliciteer hem, het heeft immers geen zin om in discussie te gaan. Snel berg ik het scrabblespel op, voordat hij nog een potje wil.
Een verhaal met een dikke knipoog van precies 120 woorden met als themawoord ‘Yahtzee’.
Stemmen mag: als je dit verhaaltje waardeert, kun je een ‘hartje’ achterlaten op de site van 120 woorden (via deze link en klik daar op ‘de moeite waard’)