Geduld-challenge (deel 1)
Mafkees
20 januari 2016
Smaakmaker
23 januari 2016
Een beetje terug bij af, zo voelt het. De komende twee weken moet ik het zonder prothese zien te redden. Ik dacht altijd een haat-liefde verhouding te hebben met dat ding, maar nu besef ik pas goed dat de weegschaal inmiddels overduidelijk doorgeslagen is naar liefde.
Zo gaat het nu eenmaal met zaken die gewoon (soms misschien zelfs weleens irritant) voor je zijn, maar die je, als ze er niet meer zijn, enorm mist. Misschien is het goed me dat eens te beseffen en daar heb ik nu mooi alle tijd voor. Zonder mijn prothese kom ik namelijk niet zo ver. Ik hinkepink wat op twee krukken door het huis en hoewel ik echt wel weet wat dat inhoudt, was ik de ‘ervaring’ toch een beetje vergeten. Een kopje koffie inschenken is één ding, maar het naar de kamer brengen is nummer twee. Dat geldt ook voor andere huishoudelijke klusjes: Aardappels schillen? Prima! Aardappels afgieten… Wasgoed uitzoeken? Oké. Wasmand naar boven brengen…
Dus daarom zit ik nu maar ‘noodgedwongen’ achter mijn computer te schrijven, de krukken naast me in de aanslag en voel ik me eens een keer niet schuldig dat ik hier zit, terwijl er in huis nog genoeg te doen valt. Tja, ik kan gaan zitten kniezen of er voor kiezen het beste ervan te maken…
Woensdag moest het abces uit mijn lies worden verwijderd (zie ook mijn blog Plastisch fantastisch). Er bleek behoorlijk veel ‘vuiligheid’ in te zitten, dus moest de chirurg meer snijden dan verwacht. Nu zit er op mijn stomp een lelijke jaap met hechtingen. Omdat het dragen van mijn prothese niet echt bevorderlijk is voor het genezingsproces, moet ik ‘m dus in een hoek laten staan totdat de hechtingen eruit zijn. Dag vrijheid, welkom krukken…
En daarmee begint mijn ‘geduld-challenge’. Geduldig wachten op genezing van de wond. Geduld is immers een schone zaak? Ik hoop mijn bevindingen de komende tijd te verslaan in mijn blogs. Want zelf ben ik namelijk ook reuze benieuwd wat voor schoons (naast een schone wond) me wie weet nog in de schoot geworpen wordt.
Wordt vervolgd dus…
