In de paskamer van de prothesemaker

Een compleet nieuwe prothese

De afgelopen twee maanden stonden in het teken van het vernieuwen van mijn prothese. Dat betekende niet alleen dat ik een nieuwe koker kreeg, maar ook een heel nieuw frame, een nieuwe voet en een nieuwe knie (een computerleg, C-leg) . Degene die ik hiervoor had, was al een jaar of acht, misschien zelfs wel ouder. Zo’n totaal vernieuwde prothese komt dus niet vaak voor.

Het aanmeten van de koker voor een prothese 

Wel krijg ik regelmatig (ongeveer elke twee jaar) een nieuwe koker, omdat mijn stomp nog steeds verandert van vorm. De koker is een heel belangrijk onderdeel, de basis van de totale prothese. De koker moet op maat worden gemaakt, want hij moet precies om de stomp passen. Als de koker niet goed zit, gaat het lopen met de prothese ook niet goed, al heb je nog zo’n mooie, super-de-luxe computerknie. Dan krijg je pijnlijke plekken of teveel ruimte, met alle nare gevolgen van dien. Een paar weken geleden is begonnen met het aanmeten van de koker, op een bijzondere manier, namelijk direct op mijn stomp (MSS). Een heel nieuwe methode, die eigenlijk alleen nog maar bij amputaties onder de knie wordt toegepast…

Een computerknie met Bluetooth en een app

Drie weken geleden is de nieuwe computerknie (en het frame en de voet) gemonteerd onder de koker en kon ik een poosje wennen. Zonder afwerking, zodat er in de tussentijd eventueel nog eenvoudig aan gesleuteld kon worden. De nieuwe knie blijkt echt een prachtig staaltje techniek. Het is ook weer een C-leg, maar alweer door ontwikkeld met nieuwe mogelijkheden, zoals Bluetooth en een app om zelf bijvoorbeeld de kniefunctie aan te passen en inclusief een stappenteller.

De bekleding van een prothese

Gisteren zijn de laatste puntjes op de i gezet qua afstelling van de knie, frame en voet, zoals de lengte en de buiging voor het zitten. Daarna ging ik zonder prothese naar huis, omdat men vandaag aan de afwerking, de bekleding, gaat werken. Die bekleding, het uiterlijk van mijn been, is het minst belangrijke, hoewel het oog natuurlijk ook wat wil. Het wordt een kopie van mijn nog werkende been, gemaakt van een soort schuimrubber met daarover een kous. Het eindresultaat is bijna niet van echt te onderscheiden.

Nog één dagje doorbijten

Aan het eind van de middag mag ik ‘m definitief ophalen. Vandaag heb ik mijn oude prothese dus nog een dagje aan. Maar, eerlijk gezegd, dat valt me niet mee. En hoewel het misschien vreemd klinkt: ik ben er blij om! Dat betekent dat ik veel beter af ben met mijn nieuwe prothese en daar had ik dit pittige traject heel graag voor over. Dit oude gevalletje loopt nu zo zwaar en ik ben moe als ik een stukje heb gelopen. Wat raar, dat ik dat nooit eerder heb opgemerkt, alhoewel het wel één en ander verklaart…

Al met al dus heel veel redenen tot dankbaarheid en een hoopvol perspectief om naar uit te zien!

Leven met een prothese

Ik begrijp het volledig als dit stukje de nodige vragen oproept. Voor mij is het ‘gesneden koek’ maar voor een buitenstaander natuurlijk geen dagelijkse kost. Omdat ik graag open en eerlijk ben over mijn leven met een prothese, nodig ik je uit om, indien je vragen hebt, ze gewoon te stellen!